YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/194
KARAR NO : 2017/1844
KARAR TARİHİ : 22.03.2017

Davacı … vekili aleyhine 23/03/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 14/11/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, Devlet ormanına zara verilmesinden kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm davalılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı,ormanlık sahasında davalı şirkete maden ocağı açık işletme izni verildiğini, ancak davalıların verilen iznin amaç ve kapsamına aykırı olarak orman sahasını işgal edip zarar vermeleri nedeniyle, 6831 sayılı Kanun’un 112-114’ncü maddelerinden kaynaklı tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı, vekili davacı kurumun olur’u ile maden işletme ruhsatı verilen alanların, davaya konu suç tutanağının tutulduğu tarihten çok öncesinde, ruhsat süresinin bitmesi ile davacı kuruma iade edildiğini, şirketin iki yıldır dava konusu bölgeyi kullanmadığını, davalı şirketin inşaat ruhsatı olmadığı gibi, olay yerinde başka firmalara ait kamyonların yakalandığını, tutanağın tek taraflı düzenlendiğini, yine tespit dosyasının da tek taraflı olduğunu belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, suç tutanağına göre davalıların orman bölgesine kaçak ve izinsiz olarak hafriyat dökmek suretiyle işgal ve faydalanmada bulunulduğu ve orman alanına zarar verildiği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosyadaki bilgi ve belgelerden; davalı şirkete davacı kurumun yetkilisinin olur’u ile parrseller için “açık işletme sahası ruhsatı” verildiği, ruhsata tabi söz konusu orman arazilerinin ruhsat süresinin sona ermesi nedeniyle, izin amacına uygun kullanılan alanların onaya uygun olarak davacıya 2009 yılında davalı şirket tarafından teslim edildiği, bu teslimden bir süre sonra davacı personelince 31/07/2010 tarihli suç tutanağı ile orman arazisine davalı tarafından inşaat atığı ve hafriyat toprağının dökülerek depolandığının tespit edildiği, yine jandarma tarafından bölgede yapılan inceleme sırasında dava konusu orman alanına moloz döken iki kamyonun yakalandığı, sürücülerinin olmadığı, ancak kamyonların üzerinde davalı haricindeki başka bir inşaat firmasının adının bulunduğunun tespit edildiğine ilişkin 12 Nisan 2010 tarihli tutanak
./..
-2-

tutulduğu ve mahkemece karara esas alınan bilirkişi raporunun, iş sayılı dosyasında alınan bilirkişi raporu ile benzer mahiyette olduğu anlaşılmaktadır. Davalının ruhsata tabi alanları tam ve eksiz olarak teslim ettiği hususunda bir ihtilaf bulunmamaktadır. Ancak işletme ruhsatı verilen ve ruhsat süresi sonunda davacıya teslim edilen alanlara, davalı tarafından moloz döküldüğüne dair suç tutanağı dışında başkaca bir delil araştırılmaksızın tazminata hükmedilmesi doğru olmamıştır. Mahkemece iddialarla ilgili tüm deliller toplanarak sonuca varılması gerekirken, eksik inceleme ve araştırma ile davanın kabulüne karar verilmesi doğru olmamış, bu durum kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ : Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenlerle davalılar yararına BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 22/03/2017 gününde oybirliğiyle karar verildi.