YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2017/1078
KARAR NO : 2019/4314
KARAR TARİHİ : 02.10.2019
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı … vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 13/04/2015 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 19/11/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, 2330 sayılı Kanun uyarınca ödenen tazminatın davalıdan rücuen tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın reddine karar verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının kullandığı araçla dava dışı polis memurlarının kullandığı motorsiklete çarpması sonucunda, polis memurlarının yaralandığını ve 24/12/2014 tarihli Nakdi Tazminat Komisyon Kararı ile polis memurlarına tazminat ödendiğini belirterek, ödenen tazminatın davalıdan rücuen tazminine karar verilmesini istemiştir.
Davalı ise, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, dava dışı yaralanan polis memurları hakkında düzenlenen Adli Tıp Kurumu raporunda, kaç gün iş ve güçten kaldığına dair bir belirleme bulunmadığı, bu nedenle ödenmesi gereken bir tazminat bulunmadığı halde yönetmelik değişikliği neticesinde polis memurlarına ödenmiş bulunan yeni yönetmeliğe dayalı ödeme miktarlarının davalıdan tahsilinin istenemeyeceği, olayın gerçekleştiği tarihteki yönetmelik hükümlerinin esas alınması gerektiği gerekçesi ile davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından; polis memurları hakkında düzenlenen Adli Tıp Kurumu raporunda, 22/08/2011 tarihindeki olay nedeniyle meydana gelen yaralanmanın kişinin yaşamını tehlikeye sokmadığının ve basit tıbbi müdahale ile giderilebilir nitelikte olduğunun belirtildiği, bu rapora istinaden 24/12/2014 tarihli Nakdi Tazminat Komisyon Kararı ile polis memurlarına dava konusu tazminatın ödendiği anlaşılmaktadır. Alınan bilirkişi raporunda olayın gerçekleştiği 22/08/2011 tarihi itibari ile geçerli olan Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkındaki Yönetmeliğin 7. maddesi uyarınca 6. maddede belirtilen sakatlık derecelerine girmeyen yaralanmalarda tazminatın rapor ile belirlenen iş ve güce engel olma süresi ile arıza bırakıp bırakmadığı dikkate alınarak tespit edileceği, buna göre nakdi tazminatın iş ve güce engel bulunan her bir gün için % 1 oranında ödenmesi gerektiği belirtilmiş, anılan yönetmelik tarihinde dava dışı polis memurları basit tıbbi müdahale ile giderilebilir, iş ve güçten kalmayacak şekilde yaralandıklarından nakdi tazminat ödenmesinin gerekmeyeceği bildirilmiştir.
2330 sayılı Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkındaki Kanun’a dayalı olarak çıkartılan Nakdi Tazminat ve Aylık Bağlanması Hakkındaki Yönetmeliğin olay tarihinde yürürlükte olan 7. maddesinde “Yaralanma halinde, 6 ncı maddede belirtilen sakatlık derecelerine girmeyen yaralanmalarda, yaranın raporla belirlenen iş ve güce engel olma süresi ile arıza bırakıp bırakmadığı dikkate alınarak 5 inci maddede belirtilen tutarın % 20’sini aşmamak şartı ile, iş ve güce engel bulunan her gün için, arıza bırakmaması halinde 5 inci maddedeki tutarın % 1’i, arıza bırakması halinde % 2’si oranında tazminat ödenir.” hükmü düzenlenmiştir.
Şu halde; dava dışı polis memurlarının davalı tarafından yaralandıkları sabit olup, olay tarihindeki yönetmelik hükümlerine göre dava dışı polis memurlarının iş ve güçten kalma süreleri konusunda uzman doktordan yeniden rapor alınarak, davaya konu olay nedeniyle ne kadar süre ile iş ve güçten kaldıkları tespit edilip buna göre tazminat hesabı yapılarak bir karar verilmesi gerekirken, eksik inceleme ile yazılı şekilde hüküm kurulması doğru görülmemiş ve kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA 02/10/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.