Yargıtay Kararı 4. Hukuk Dairesi 2016/15459 E. 2019/306 K. 23.01.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/15459
KARAR NO : 2019/306
KARAR TARİHİ : 23.01.2019

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı … ve davacı-karşı davalı … vekilleri Avukat … tarafından, davalı-karşı davacı … aleyhine asıl davada 14/06/2013, karşı davada 19/07/2013 günlerinde verilen dilekçeler ile haksız eylem nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; asıl ve karşı davanın kısmen kabulüne dair verilen 19/07/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı … ve davacı-karşı davalı … vekilleri tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hâkimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacı …’ın tüm ve davacı …’ın aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davacı …’ın diğer temyiz itirazlarına gelince;
Asıl dava ve karşı dava, haksız eylem sebebiyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, asıl davada, davacı …’ın davasının reddine, davacı …’ın davasının kısmen kabulüne, karşı davada davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, asıl davada davacılar vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Asıl davada davacılar vekili, davalının müvekkili …’ı hayati tehlike geçirecek şekilde yaraladığını ve yoğun bakımda kalmasına sebebiyet verdiğini belirterek davacılar lehine manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Davalı vekili, asıl davada davanın reddini savunmuş, karşı dava bakımından huzur ve sükunu bozma ve hakaret eylemleri sebebiyle kişilik haklarının ihlal edilmesinden dolayı manevi tazminat isteminde bulunmuştur.
Karar gününde yürürlükte bulunan Avukatlık Asgari Ücret Tarifesi’nin 13. maddesi gereğince, Tarife’nin ikinci kısmının ikinci bölümünde gösterilen hukuki yardımların konusu para veya para ile değerlendirilebiliyor ise avukatlık ücreti, davanın görüldüğü mahkeme için Tarife’nin ikinci kısmında belirtilen maktu ücretlerin altında kalmamak kaydıyla (yedinci maddenin ikinci fıkrası, dokuzuncu maddenin birinci fıkrasının son cümlesi ile onuncu maddenin son fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla) Tarife’nin üçüncü kısmına göre belirlenir. Ancak hükmedilen ücret, kabul veya reddedilen miktarı geçemez.
Mahkemece; davacı … yönünden asıl davanın kısmen kabulüne karar verildiğine göre, yukarıda açıklanan düzenleme dikkate alındığında adı geçen davacı lehine vekalet ücretine hükmedilmesi gerekirken davalı lehine asıl dava bakımından iki defa vekalet ücretine hükmedilmiş olması usul ve yasaya uygun düşmediğinden kararın bozulması gerekir
ise de belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kararın 6100 sayılı HMK’nın geçici 3. maddesi uyarınca uygulanmasına devam olunan HMUK’un 438. maddesi uyarınca düzeltilerek onanması uygun bulunmuştur.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle hüküm fıkrasının avukatlık ücreti takdirine ilişkin; 1/B bendindeki “ 1.800,00 TL vekalet ücretinin davacıdan alınarak davalıya verilmesine” kısmının çıkarılarak yerine “1.800,00 TL vekalet ücretinin davalı …’dan alınarak davacı …’a verilmesine” rakam ve sözcüklerinin yazılmasına, davacı …’ın tüm ve davacı …’ın diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddiyle kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve aşağıda yazılı onama harcının davacı …’a yükletilmesine 23/01/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.