Yargıtay Kararı 4. Hukuk Dairesi 2016/15037 E. 2018/7691 K. 06.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/15037
KARAR NO : 2018/7691
KARAR TARİHİ : 06.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı … vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 03/12/2015 gününde verilen dilekçe ile yersiz ödemelerin istirdadı istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 22/06/2016 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, yersiz ödenen aylıkların tahsili istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı vekili, maddi koşulları yetersiz olan davalıya engelli yakınına bakımı için evde bakım ücreti ödenmesinin uygun bulunduğunu, yapılan takipler sonucu Bakıma Muhtaç Özürlülerin Tespiti ve Bakım Hizmet Esaslarının Belirlenmesine İlişkin Yönetmelik hükümlerine göre “birey sayısına göre kendilerine düşen aylık ortalama gelir tutarının bir aylık asgari ücret tutarının 2/3’ünden az olması” şartına uyulmadığının anlaşıldığını, davalının 01/07/2013-07/01/2014 tarihleri arasında evde bakım ücretinden haksız yere yararlandığının tespit edildiğini, bu sebeple yersiz ödeme yapıldığını belirterek yersiz ödenen tutarın iadesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, bakım ücretinin tamamını ve hatta kendi imkanlarını da kullanarak annesine baktığını belirterek davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davalıya usulsüz ve yersiz olarak toplam 4.560,32 TL ücretin ödendiği, evde bakım aylığı ücretinin başlangıçtan usulsüz olarak ödenmesi nedeni ile davacı kurumun bu alacağı davalıdan isteyebileceği gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, davalının engelli yakınına bakması nedeniyle evde bakım ücreti almak için davacı kuruma müracaat ettiği, gelir durumundaki değişikliklerin davacı kuruma bildirileceğine dair taahhüt sözleşmesinin imzalandığı, davalıya 01/7/2012 tarihinden itibaren aylık bağlandığı, sonraki tarihli kurum incelemesinde; Bakıma Muhtaç Özürlülerin Tespiti ve Bakım Hizmet Esaslarının Belirlenmesine İlişkin Yönetmelik hükümlerine uyulmadığı tespit edilerek bakım onayının iptal edildiği, 01/07/2013-07/01/2014 tarihleri arasında yapıldığı iddia edilen yersiz ödemelerin iadesinin istendiği anlaşılmıştır.
2828 sayılı Kanun’un taahhüt imzalandığı tarihte yürürlükte bulunan ek 7. maddesi ile ” (Değişik ek madde: 01/02/2007-5579 S.K./2.mad) Her ne ad altında olursa olsun her türlü gelirleri toplamı esas alınmak suretiyle; kendilerine ait veya bakmakla yükümlü olduğu birey sayısına göre kendilerine düşen ortalama aylık gelir tutarı bir aylık net asgarî ücret tutarının 2/3’ünden daha az olan bakıma muhtaç özürlülere, resmî veya özel bakım merkezlerinde ya da ikametgâhlarında bakım hizmeti verilmesi sağlanır.
(Ek fıkra: 04/07/2012 – 6353 S.K./12. md.) Bakıma muhtaç özürlü ve özürlüye evde ikametgâhında bakım hizmeti veren kişi; özürlü bireye düşen gelirin birinci fıkrada belirtilen gelir ölçütünü aşması halinde, en geç üç ay içinde söz konusu gelir değişikliğini il müdürlüğüne bildirmek zorundadır. Gelir değişikliğinin bu tarihten sonra bildirilmesi ya da il müdürlüğünce bu durumun resen tespit edilmesi halinde bakım hizmeti verilmesi dolayısıyla yapılan ödemeler durdurulur ve söz konusu değişikliğin meydana geldiği tarihten itibaren, yasal faizi ile birlikte, bakım hizmetini veren kişiden genel hükümlere göre takip ve tahsil edilir.” şeklindeki düzenleme bulunmaktadır.
Ancak; Aynı Kanun’un geçici 15. maddesi ile “(Ek madde: 18/01/2017-6770 S.K./6. Md) Gerçeğe uygun olmayan belge ve sağlık kurulu raporu kullanımı nedeniyle yapılan ödemeler hariç olmak üzere, bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihe kadar bu Kanunun ek 7 nci maddesi kapsamında fazla ve yersiz ödenen ve geri alınması gereken tutarlar ile bunlardan doğan faizler terkin olunur. Bu maddenin yürürlüğe girdiği tarihten önce bu kapsamda tahsil edilmiş olan tutarlar bakımından ilgili kişiler lehine hiçbir şekilde alacak hakkı doğmaz ve yapılmış olan tahsilatlar iade edilmez. Açılmış olan davalarda yargılama gideri ile vekâlet ücretine hükmolunmaz, hükmolunanlar tahsil edilmez.” şeklinde yeni bir düzenleme yapıldığı ve söz konusu düzenlemenin karar tarihinden sonra yürürlüğe girdiği anlaşılmaktadır.
Bu durumda; karar tarihinden sonra yürürlüğe giren 2828 sayılı Kanun’un geçici 15. maddesi gereğince yeniden değerlendirme yapılmak üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 06/12/2018 gününde oy birliğiyle karar verildi.