YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/13246
KARAR NO : 2018/384
KARAR TARİHİ : 24.01.2018
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacılar … ve diğerleri vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 26/05/2014 gününde verilen dilekçe ile haksız fiil nedeniyle manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne, davacı tarafın diğer tüm taleplerinin reddine dair verilen 12/05/2016 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
a) Dava, haksız fiil nedeniyle uğranılan manevi zararın tazmini istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
11/07/1972 tarih 1606 sayılı Bazı Dernek ve Kuruluşların Vergiden Muaf Tutulmasına İlişkin Kanun’un 1. maddesi gereğince davalı … harçtan muaf olduğuna göre, davacıların yatırdığı harcın davacı tarafa iade edilmesi gerekirken, davalı …’nin bu harçla sorumlu tutulması doğru olmamıştır. Kararın bu nedenle bozulması gerekir ise de, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden mahkeme kararının açıklanan gerekçeyle düzeltilerek onanması gerekmiştir.
b) 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu 323. maddesinde yargılama giderlerinin nelerden ibaret olduğu açıkça sayılmış, yargılama giderlerinden sorumluluğu düzenleyen 326. maddesinde ise davada iki taraftan her biri kısmen haklı çıkarsa, mahkemece yargılama giderlerinin tarafların haklılık oranına göre paylaştırılacağı düzenlenmiştir. Yerel mahkemece, yargılama giderlerinin kabul ve ret oranına göre hüküm altına alınması gerekirken, yargılama giderlerinin tamamının davalı üzerinde bırakılması doğru değildir. Bu durum bozma nedeni ise de; belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 438/7 maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ; Yukarıda (2-a ve b) numaralı bentte açıklanan nedenlerle, temyiz edilen kararının hüküm fıkrasının harca ilişkin 3. ve 4. paragrafın hükümden tamamen çıkartılmasına, yerlerine 3. paragrafa “Davalı harçtan muaf olduğundan harç alınmasına yer olmadığına,” 4. paragrafa, “Davacılar tarafından yatırılan harcın davacılara iadesine”
yazılmasına, hüküm fıkrasının yargılama giderlerine ilişkin 7. paragrafın hükümden tamamen çıkarılarak yerine, “ Davacılar tarafından yapılan toplam 647,00 TL yargılama giderinin 81,00 TL’sinin davalıdan alınarak davacılara verilmesine, kalan 566,00 TL’nin davacılar üzerine bırakılmasına” rakam ve sözcük dizisinin yazılmasına, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine, kararın düzeltilmiş bu şekliyle ONANMASINA 24/01/2018 gününde oybirliğiyle karar verildi.