YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2016/13046
KARAR NO : 2019/142
KARAR TARİHİ : 17.01.2019
MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı … vekili Avukat … tarafından, davalılar … ve diğerleri aleyhine 03/06/2014 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Kanun uyarınca rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalılar … ve …yönünden davanın husumet nedeniyle reddine, davalılar … ve … yönünden kabulüne dair verilen 11/06/2015 günlü kararın Yargıtayca incelenmesi davacı vekili ile davalılar … ve … vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçelerinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalıların diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, 2330 sayılı Kanun uyarınca rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davalılar … ve …yönünden davanın husumet nedeniyle reddine, davalılar … ve … yönünden kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı ile davalılar Adem ve … tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, dava dışı polis memuru Mustafa Seyhan’ın davalılar tarafından darp edilmesi nedeniyle anılan polis memuruna ödeme yapıldığını belirterek nakdi tazminatın davalılardan rücuen tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, bilirkişi raporu doğrultusunda tazminatın davalılar … ve …’tan müştereken ve müteselsilen tahsiline karar verilmiştir.
Dava rücuen tazminat istemine ilişkin olduğundan, zararın doğmasına neden olduğu belirtilen davalılardan her biri, yalnızca kendi kusuruna isabet eden miktardan sorumludur. Davalıların, mahkemece takdir edilen zararın tamamından müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulmaları hatalıdır. Rücuda teselsül olmaz ilkesi uyarınca ve somut olayın özelliğine göre; tazminatın davalılardan eşit olarak tahsiline karar verilmesi gerekirken bu yön gözetilmeksizin hüküm kurulması doğru değildir. Ne var ki; belirlenen bu yanılgının giderilmesi yeniden yargılamayı gerektirmediğinden Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanununun 438/7 maddesi uyarınca kararın düzeltilerek onanması uygun görülmüştür.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle; hüküm fıkrasının 1. bendinde yer alan “…müştereken ve müteselsilen…” ifadelerinin silinerek yerine; “…eşit olarak…” ifadelerinin yazılmasına, davacının tüm, davalıların diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddi ile kararın düzeltilmiş bu biçiminin ONANMASINA ve temyiz eden davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 17/01/2019 gününde oy birliğiyle karar verildi.