YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/7713
KARAR NO : 2015/10862
KARAR TARİHİ : 07.10.2015
MAHKEMESİ : Gaziantep 5. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 21/01/2014
NUMARASI : 2013/253-2014/19
Davacı İçişleri Bakanlığı vekili Avukat Asuman tarafından, davalılar Ü.. M.. ve diğerleri aleyhine 15/04/2013 gününde verilen dilekçe ile 2330 sayılı Yasadan kaynaklanan rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 21/01/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalıların diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, 2330 sayılı Yasa’dan kaynaklanan rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı idare, davalılar tarafından yaralanan dava dışı polis memurlarına 2330 sayılı Yasa gereğince ödediği tazminatın rücuen tahsilini talep etmektedir. Dava konusu tazminat miktarının belirlendiği İçişleri Bakanlığı Emniyet Genel Müdürlüğü Nakdi Tazminat Komisyonu’nun 07/11/2012 tarihli kararında, karar tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının (ek gösterge dahil) yüz maaş tutarının iş ve gücüne engel olunan her gün için %1 oranında hesaplanarak ödeme yapıldığı anlaşılmaktadır. Oysa, zarar haksız eylemin meydana geldiği 08/10/2012 tarihinde gerçekleşmiştir. Davalıların sorumluluğu da bu tarihte başladığından, nakdi tazminatın haksız eylem tarihindeki veriler esas alınarak belirlenmesi gerekir.
Şu halde, bilirkişi raporu alınarak rücu edilmesi gereken miktarın belirlenmesi gerekirken, olay tarihinden bir yıl geçtikten sonra alınmış ve karar tarihindeki verileri esas alan komisyon kararına istinaden ödenen tazminatın rücuen tahsiline karar verilmiş olması doğru değildir. Kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA; davalıların diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 07/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.