YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/476
KARAR NO : 2015/2261
KARAR TARİHİ : 26.02.2015

MAHKEMESİ : Ankara Batı 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 10/09/2013
NUMARASI : 2011/66-2013/265

Davacılar B.. A.. ve diğeri vekili Avukat Hülya tarafından, davalılar S. Oyuncaklı Araçlar Peyzaj İnşaat Güvenlik Eğlence Spor Merkezi Turizm Gıda San. ve Tic. Ltd. Şti. ve diğerleri aleyhine 24/12/2008 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 10/09/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davacı B.. A..’ın diğer temyizine gelince; dava haksız eylem nedeniyle tazminat istemine ilişkindir. Davacı, davalı S. Oyuncaklı Araçlar Peyzaj İnşaat Güvenlik Eğlence Spor Merkezi Turizm Gıda San. ve Tic. Ltd. Şti. tarafından işletilen, şirket müdürü ve yarış pisti sorumlusu olan diğer davalıların görevli olduğu Harikalar Diyarı Parkı’nda Go-kart olarak isimlendirilen araçta geçirdiği kaza sonucu yaralanması nedeniyle maddi ve manevi tazminatın davalılardan müşterek ve müteselsilen tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece davacı B.. A..’ın kazanç kaybından kaynaklanan maddi tazminat istemi yönünden davanın reddine, manevi tazminat talebinin kısmen kabulüne, diğer davacı D.. A..’ın tedavi giderine ilişkin talebinin de kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Karar davacılar tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı olay tarihinde Harikalar Diyarı Parkı’nda bulunan Go-kart pistinde arkadaşı ile bindikleri Go-kart arabalarında yarışırken pistin bariyerlerine çarpması ile lastik bariyerin monte edildiği yerden çıkarak havalanması, ayağına takılmasıyla da bacağının arabayla bariyer arasına sıkışıp kırılması sonucu beden gücü kaybına uğramayacak ancak geçici işgörmezlik kaybı oluşacak şekilde yaralanmıştır. Mahkemece davacının olayın meydana gelmesinde %30 kusurlu olduğunu belirleyen bilirkişiler raporu hükme esas alınmıştır.
Dosyada Mevcut Adli Tıp Kurumu’nun 3. İhtisas Kurulu’nca düzenlenen 19/07/2010 tarihli raporunda; davacı B.. A..’ın 07/06/2004 tarihinde meydana gelen olayda beden gücü kaybı bulunmadığı, iyileşme süresinin ise dokuz aya kadar uzayabileceği bildirilmiştir.
Mahkemece görüşüne başvurulan ve hükme esas alınan Hukukçu-Hesap Bilirkişisi’nin 06/11/2012 tarihli raporunda; davacının kaza tarihinde herhangi bir işte çalıştığı ve gelir elde ettiği iddia ve ispatlanamadığından geçici işgörmezlik süresi açısından maddi kayba uğramadığı bildirilmiştir. Davacı, bilirkişi raporuna itirazlarını bildirdiği 28/02/2013 tarihli dilekçede ve yargılama devam ederken sunduğu 06/06/2013 tarihli dilekçesinde 3 ay 9 günlük süre için çalışamamasından kaynaklanan 1.612,71 TL tazminata hükmedilmesini talep etmiştir.
Davacının olay nedeniyle kazanç kaybına uğradığı sabittir. Bu nedenle davacının yargılama aşamalarında sunduğu yukarıda tarihleri belirtilen dilekçelerde belirttiği süre ve miktarlar değerlendirilerek hüküm kurulması gerekirken, bilirkişinin yanılgılı değerlendirilmesi esas alınarak istemin reddine karar verilmesi usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
3- Davacı D.. A..’ın diğer temyizi incelendiğinde; davacı oğlu olan diğer davacıyı yaralanması sonrasında Sincan Devlet Hastanesi’nden özel ambulans ile SSK Dışkapı Hastanesi’ne oradan da Çankaya Hastanesi’ne götürdüğünü, evlerinin Sincan Fatih Bölgesi’nde olup hastanede yatılan süre boyunca ailecek gidiş geliş yapılmasından dolayı ve tedavi faturalarına yansımayan pekçok giderde yapıldığı belirtilerek tüm denkleştirme nedenlerini gözeterek 1.000 TL ulaşım giderinin tahsilini talep etmiştir.
Hükme esas alınan bilirkişi raporunda ise sadece Çankaya Hastanesi’ndeki tedavileri ve kontrol için gidiş gelişleri sırasında yapılan ulaşım giderleri hesaplanmış ve kusur indirimi yapılarak davacının hak kazandığı tazminat miktarının 143.50 TL olduğu bildirilmiştir.
Davacının itirazı üzerine alınan Tıp Doktoru Hukukçu bilirkişisi tarafından düzenlenen 05/02/2013 tarihli bilirkişi raporunda ise olayın mahiyeti, yaralanmanın ağırlığı, hastanelerin konumu, davacının ikamet ettiği yer ve diğer unsurlar dikkate alındığında davacının yaralanma nedeniyle yaptığı harcamaların 750.00 TL olduğu beyan edilmiştir.
Davacının oğlunun yaralanması nedeniyle yaptığı tüm giderleri belgelendirmesi beklenemez. Şu durumda uzman bilirkişisinden alınan 05/02/2013 tarihli rapor gözetilerek tazminata hükmedilmesi gerekirken, sadece bir kısım ulaşım giderine hükmedilmiş olması nedeniyle kararın bozulması gerekir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın (2) sayılı bentte açıklanan nedenlerle davacı B.. A.., (3) nolu bentteki sebeplerle davacı D.. A.. yararına BOZULMASINA, davacıların öteki temyiz itirazlarının ilk betteki nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.