YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/464
KARAR NO : 2015/1156
KARAR TARİHİ : 29.01.2015
MAHKEMESİ : İstanbul 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/11/2013
NUMARASI : 2011/495-2013/408
Davacı M.. Ş.. vekili Avukat Ceren tarafından, davalı T. Otopark Eğl. Sey. İşl. San. ve Tic. Ltd. Şti. aleyhine 13/12/2011 gününde verilen dilekçe ile menfi tespit istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 26/11/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava menfi tespit istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kendisine ait aracın davalı tarafından işletilen otoparka yediemin olarak bırakıldığını, davalının otopark ücreti nedeniyle aleyhine icra takibi başlattığını ancak istenen bedelin fahiş olduğunu, Adalet Bakanlığı Yediemin Ücret Tarifesine göre kendisinden istenebilecek ücretin 1.500 TL olduğunu belirterek bakiye miktar için borçlu olmadığının tespitini istemiştir.
Davalı, Adalet Bakanlığı’nın tarifesinin ancak Bakanlığa ait yerlerde uygulanabileceğini, Ulaşım Dairesi Başkanlığı’nın belirlediği tarifeye uygun olarak günlük 10 TL üzerinden ücret istendiğini belirterek davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, alınan bilirkişi raporu doğrultusunda istem kısmen kabul edilmiştir.
Mahkemece benimsenen ve hükme esas alınan bilirkişi raporunda; İstanbul Büyükşehir Belediye Başkanlığı Ulaşım Dairesi Başkanlığı’nın belirlediği tarife üzerinden hesaplama yapılmış ancak alınacak ücretin aracın satış bedelinin %30’unu geçemeyeceği de belirtilmiştir. Dosya kapsamından; anılan tarifenin kararlar bölümünün 4. maddesinde, bu gibi durumlarda alınacak ücretin, aracın satış kasko bedelinin %30’unu geçemeyeceğinin düzenlenmiş olduğu anlaşılmaktadır. Mahkemece, söz konusu aracın kasko bedeli tespit edilmemiş ve bu bedel üzerinden bir değerlendirme yapılmamıştır. Şu durumda öncelikle davacıya ait aracın kasko bedeli tespit edilip, bu bedelin %30’unun bilirkişi tarafından hesaplanan miktarı geçip geçmediği araştırılmalı ve sonucuna göre hüküm kurulmalıdır. Kararın açıklanan nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) no’lu bentte gösterilen nedenle BOZULMASINA; davacının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 29/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.