YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/12116
KARAR NO : 2015/10899
KARAR TARİHİ : 07.10.2015
MAHKEMESİ : Bartın 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 18/02/2014
NUMARASI : 2009/757-2014/125
Davacı M.. G.. vekili Avukat Elif tarafından, davalı Ü.. D.. ve diğerleri aleyhine 02/05/2008 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 18/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar H.. C.. ve Ü.. D.. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Kararı temyiz eden davalılardan Ü.. D..’nin, mahkemece temyiz harç ve giderlerinin tamamlatılmasına ilişkin muhtıraya vermiş olduğu cevabında, maddi durumu göz önünde bulundurularak yardım talep ettiğini ve heyet tarafından gereğinin yapılmasını istediğini beyan eden dilekçesi adli yardım talebi olarak kabul edilmiştir. 6100 sayılı HMK nın 336/3 maddesi uyarınca “Kanun yollarına başvuru sırasında adli yardım talebi bölge adliye mahkemesine veya Yargıtay’a yapılır.” Dosya arasındaki bilgi ve belgelerden davacının ekonomik ve sosyal durumu ile temyiz harç ve masrafları gözetildiğinde adli yardım talebinin kabulüne karar verilerek temyiz incelemesine geçildi.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalıların aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalıların diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava, haksız eylem nedeniyle maddi ve manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalılardan Ü.. D.. ve H.. C.. tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, müdürü olduğu kooperatifin günlük hasılatını yatırmak için bankaya gittiği sırada davalılar tarafından elindeki para çantasının çalındığını ve paranın bulunamadığını belirterek, davalıların hırsızlık eylemi nedeniyle uğradığı maddi ve manevi zararın giderilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalılar ise, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, maddi ve manevi tazminat istemlerinin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Kural olarak, mala verilen zararlar nedeniyle manevi tazminat istenilemez. Gerek BK’nun 49. maddesi (TBK’nun 58. maddesi) ve gerekse MK’nun 24. maddesinde, kişilik haklarının zarara uğratılması durumunda manevi tazminat istenilebileceği ön görülmüştür. Bu düzenlemeler, mal varlığına ilişkin zararları içermez. Şüphesiz, mal varlığına yönelik eylemler de, kişiyi az veya çok üzüntüye düşürebilir. Ancak, böyle bir nedenden kaynaklanan ihlaller, manevi tazminat yolu ile giderim kapsamında düşünülemez. Mahkemece, manevi tazminat isteminin reddi yerine; kısmen kabulüne karar verilmiş olması doğru görülmemiş ve bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) numaralı bentte açıklanan nedenlerle BOZULMASINA, davalıların diğer temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davalı H.. C..’dan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 07/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.