YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/11400
KARAR NO : 2015/12496
KARAR TARİHİ : 05.11.2015
MAHKEMESİ : Antalya 6. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/02/2015
NUMARASI : 2014/434-2015/30
Davacı İ.. B.. vekili Avukat F. S. tarafından, davalı M.. M.. aleyhine 23/07/2014 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 04/02/2015 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili Avukat Ö. S. tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dava rücuen tazminat ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı idare, davalının haksız eylemi ile yaralanan dava dışı polis memuruna 2330 sayılı Kanun gereğince ödediği tazminatın rücuen ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Yerel mahkemece; davanın kabulü ile ödeme tarihinden itibaren işleyecek yasal faizi ile birlikte istemin ödetilmesine karar verilmiştir.
Dosya arasında bulunan bilgi ve belgelere göre davalı M.. M.. hakkında görevi yaptırmamak için direnme ve hakaret suçlarından kamu davası açıldığı, hakkında mahkumiyet kararı verildiği; ancak kararın henüz kesinleşmediği anlaşılmaktadır.
TBK 74. maddesi (BK 53. maddesi) uyarınca ceza mahkemesinin beraat kararı, hukuk hakimi yönünden bağlayıcı değilse de ceza mahkemesince belirlenecek maddi olgular hukuk hakimi yönünden de bağlayıcıdır.
Somut olayın özelliği gereğince mahkemece, davalı hakkında açılan ceza davasının kesinleşmesi beklenmeli ve sonrasında dosyadaki tüm deliller değerlendirilerek bir karara varılması gerekirken eksik inceleme ile hüküm kurulması doğru görülmemiş ve kararın bozulması gerekmiştir.
2- Kabule göre de; Dava konusu tazminat miktarının belirlendiği İ.. B.. Emniyet Genel Müdürlüğü Nakdi Tazminat Komisyonu’nun 17/12/2013 günlü kararında, karar tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının (ek gösterge dahil) yüz katı tutarının iş gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında hesaplanarak ödeme yapıldığı görülmüştür. Oysa zarar haksız eylemin meydana geldiği tarihte gerçekleşmiştir. Davalının sorumluluğu da bu tarihte başladığından tazminatın, haksız eylem tarihindeki miktar esas alınarak belirlenmesi gerekir. Açıklanan husus gözetilmeden karar tarihindeki kıstaslara göre belirlenen tazminatın rücuen ödetilmesine karar verilmiş olması, usul ve yasaya aykırı olup, karar bu yönüyle de bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (1-2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.