YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2015/10641
KARAR NO : 2015/12545
KARAR TARİHİ : 09.11.2015
MAHKEMESİ : Mersin 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 25/11/2014
NUMARASI : 2013/157-2014/488
Davacı İ.. B.. vekili Avukat S..O.. tarafından, davalılar O.. A.. ve diğerleri aleyhine 22/03/2013 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine ve mahkemenin görevsizliğine dair verilen 25/11/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının davalı Y.. Y..’a yönelik temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davacının davalılar O.. A.. ve A.. G..’e velayeten H.. G.. ve R.. G..’e yönelik temyiz itirazlarına gelince;
Dava, rücuen alacak istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, davalılar O.. A.. ve A.. G..’e velayeten H.. G.. ve R.. G.. hakkında görevsizlik kararı verilmiş; hüküm, davacı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
4787 sayılı Aile Mahkemelerinin Kuruluş ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4/1. maddesi; 4721 sayılı Türk Medeni Kanun’un İkinci Kitabı’ndan Üçüncü Kısım hariç olmak üzere kaynaklanan bütün davaların Aile Mahkemesinde bakılacağı hükme bağlanmıştır.
Davaya konu olayda; Aile Mahkemesinin görevli olabilmesi için davanın 4721 sayılı Türk medeni Kanunu 369. maddesinde düzenlenmiş olan ev başkanının sorumluluğuna dayanılarak açılmış olması gerekir. Oysa, davacı böyle bir talepte bulunmamış davasını genel hükümlere göre, davalı A.. G..’in anne ve babasından velayeten tazminat istemi ile açmıştır. Ayrıca davalı O.. A.. da dava tarihinde reşit olup hakkında açılan davanın genel hükümlere göre Asliye Hukuk Mahkemesinde çözülmesi gerekirken her iki davalı yönünden de görevsizlik kararı verilerek dosyanın Aile Mahkemesine gönderilmesine karar verilmesi usul ve yasaya uygun olmamış ve kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davacının davalı Y.. Y..’a yönelik temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine 09/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.