YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/6286
KARAR NO : 2015/4900
KARAR TARİHİ : 16.04.2015
Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı … vekili Avukat Özer Kaya tarafından, davalı … aleyhine 18/11/2011 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 13/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız fiil nedeniyle tazminat ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece istem kabul edilmiş; karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, Sakarya İl Özel İdaresi’nden kiraladığı Sakarya nehrinin kıyısındaki bölgede kum ocağı işlettiğini, davalının da bitişiğinde aynı işi yaptığını, kendisinin 2009 yılında ekonomik sebeplerle işe ara verdiğini, 2011 yılında yeniden çalışmak istediğinde davalının kum ocağından çıkan atıkları nehre akıtmayarak kendisinin ocak sahası içine yönlendirmesinden dolayı ocağının mil ile kaplandığını gördüğünü, yeniden faaliyete başlayabilmesi için milin kaldırılması gerektiğini bildirerek fazlaya ilişkin hakları saklı kalmak kaydıyla 46.215,09 TL’nin ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davacının kendi ruhsat sahası içinde bulunan tüm malzemeyi hatta kendisine ait ruhsatlı ocak ile arasındaki koruma bandını dahi üreterek çıkarttığını, nehrin taşmaları sırasında da milin ocağına dolduğunu, bunda tek kusurlu olanın kendisi olduğunu davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, benimsenen bilirkişi raporu uyarınca istemin ıslah edildiği de nazara alınarak davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya arasında bulunan bilgi ve belgelere göre davacının Sakarya İl Özel İdaresi’ne başvurarak kum ocağı ruhsatını 31/07/2012 tarihi itibariyle iptal ettirdiği anlaşılmaktadır. Dava dilekçesinde davacı, 2009 yılında ekonomik sıkıntıları nedeni ile kum ocağını işletmeye ara verdiğini beyan etmiştir. Her ne kadar davacı, 2011 yılında yeniden faaliyete geçmek istediği halde davalının sahasına akıttığı atıkları nedeni ile çalışamadığını iddia etmekte ise de, davacı işletmeyi yeniden faaliyete geçirmek için gerekli makine ve techizatı temin edip, işçi istihdam ettiğini iddia ve ispat etmemiştir. Davacının ruhsatını kendi isteği ile 31/07/2012 tarihinde iptal ettirmiş olması da nazara alındığında işletmenin salt atıklar nedeni ile faaliyete geçirilemediği iddiası kanıtlanamamıştır. Davacı tarafından Sakarya İl Özel İdaresine başvurularak ruhsatı iptal ettirildikten sonra, Özel İdarenin davacıdan, dava konusu edilen atıkların kaldırılması ve yerin eski hale getirilmesine yönelik bir istemi bulunmadığına, bu yönde bir dava da açılmadığına göre davacının eldeki davayı açmasında ve milin kaldırılmasına yönelik istekte bulunmasında hukuki bir yararı bulunmamaktadır. Açıklanan nedenlerle davanın reddi yerine kabulü doğru olmamış, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 16/04/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.