Yargıtay Kararı 4. Hukuk Dairesi 2014/17917 E. 2015/14227 K. 07.12.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17917
KARAR NO : 2015/14227
KARAR TARİHİ : 07.12.2015

MAHKEMESİ : Konya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 30/09/2014
NUMARASI : 2014/114-2014/561

Davacı S.. B.. vekili Avukat O.. D.. tarafından, davalı H.. Y.. aleyhine 18/02/2014 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 30/09/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili ve davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, evlenme vaadi ile gayri resmi birliktelik nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı ile 2002 tarihinde imam nikahıyla evlendiklerini, 2013 yılına kadar birlikteliklerinin devam ettiği bu birliktelikten ikiz çocukları olduğunu, davalının resmi nikahlı eşinden boşanmasından sonra da evliliğe yanaşmadığını belirterek, davalıdan kaynaklı şiddet ve kötü muameleye maruz kaldığından bahisle manevi tazminat talebinde bulunmuştur.
Davalı, davacının iddialarının hakikate aykırı olduğunu, davacı ile birlikte oldukları dönemde resmi olarak evli olduğunu davacının da bildiğini, yaşadığı ilişki nedeniyle 2009 yılında eşinden boşandığını, davacıya kötü muamelede bulunmadığını belirterek davanın reddini istemiştir.
Mahkeme, davalının evlenmek vaadi ile davacı ile birleştiğini, davalının bu hareketinin davacının kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gerekçesi ile gayri resmi birliktelik sonrası ayrılık nedenine dayalı manevi tazminat isteminin kısmen kabulüne karar vermiştir.
Dosya kapsamından, davacının 24/03/1968 tarihinde doğduğu, gayri resmi birliktelik tarihinde otuz dört yaşında olduğu anlaşılmaktadır. Olay tarihinde otuz dört yaşında olan davacı ile davalı, resmi nikâh yapmaksızın birlikte yaşamaya başlamışlar, daha sonra gelişen olaylar sonunda ayrılmışlardır. Reşit olan davacının resmi nikâh olmaksızın kendi rızası ile giriştiği ilişkide kusurlu olduğu ve kimsenin kendi kusuruna dayanarak istemde bulunamayacağı gözetilerek, talebin tümden reddi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile talebin kısmen kabulüne karar verilmiş olması bozmayı gerektirmiştir.

SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalının diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davalıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 07/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.