YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/17439
KARAR NO : 2015/14369
KARAR TARİHİ : 09.12.2015
MAHKEMESİ : Gebze 1. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/02/2013
NUMARASI : 2010/72-2013/112
Davacı T.. E.. vekili Avukat N.. Ş.. tarafından, davalı M.. E.. aleyhine 02/02/2010 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/02/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazına gelince;
Dava, rücuen tazminat ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, kuruma ait hizmet aracıyla davalının yaptığı trafik kazası sonucu ölenin yakınlarının açtığı manevi tazminat davası nedeniyle hak sahiplerine ödemek zorunda kaldığı tazminatın davalıdan rücuen ödetilmesi isteminde bulunmuştur.
Davalı, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; davacının, şoför olarak çalıştırdığı davalının yaptığı trafik kazası nedeniyle ölenin hak sahiplerine yapmış olduğu ödemeyi kusurlu bulunan çalışanına rücu etme hakkının bulunduğu gerekçesiyle davanın kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamına göre; davalının sevk ve idaresinde bulunan araçla seyir halinde iken sinyalizasyon lambaları bulunan ancak çalışmayan kavşakta karşıdan karşıya geçmekte olan yayaya çarparak tedbirsizlik ve dikkatsizlik sonucu ölümüne sebep olması nedeniyle davacının ölenin yakınlarına yaptığı ödeme nedeniyle hüküm altına alınan tazminatı davacının şöförü olan davalının tamamen ödemesi halinde yoksulluğa düşeceği anlaşıldığından olay tarihinde yürürlükte bulunan 818 sayılı B.. K.. 44/II. maddesi dikkate alındığında tazminat miktarından uygun bir hakkaniyet indirimi yapılması gereklidir. Yerel mahkemece açıklanan yönün gözetilmemesi doğru olmadığından kararın bu nedenle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle BOZULMASINA, davalının öteki temyiz itirazlarının ilk bentte gösterilen nedenle reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 09/12/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.