YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/16167
KARAR NO : 2015/13196
KARAR TARİHİ : 18.11.2015
MAHKEMESİ : İzmir 12. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 26/06/2014
NUMARASI : 2013/238-2014/246
Davacı S.. K.. vekili Avukat Tülin tarafından, davalı Y.. K.. aleyhine 20/05/2013 gününde verilen dilekçe ile alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kabulüne dair verilen 26/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, faiz alacağı istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiş; hüküm davalı vekili tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının kendisini darp ettiğini bu sebeple davalı hakkında İzmir 9. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2012/125 esas sayılı dosyasında manevi tazminat davası açtığını ve 5.000,00 TL manevi tazminata hükmedildiğini, ancak bu davada sehven faiz talep edilmediğinden mahkemece faize hükmedilmediğini beyan ederek, haksız fiil tarihinden ödeme tarihine kadar olan sürede işlemiş olan faiz alacağının davalıdan tahsiline karar verilmesini istemiştir.
Davalı ise, tazminat davasında aleyhine hükmedilen miktarın fer’ileri ile birlikte 18/04/2013 tarihinde davacıya ödendiğini bu ödemeyle birlikte asıl borcun ortadan kalktığını, bu nedenle ayrı bir dava ile faiz talep edilemeyeceğini belirterek, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, istemin kabulüne karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, İzmir 9. Asliye Hukuk Mahkemesinin 2012/125 esas ve 2012/382 karar sayılı dava dosyasında davacı lehine davalının darp eylemi nedeni ile 5.000,00 TL manevi tazminata hükmedildiği, faiz talep edilmediğinden faiz yönünden hüküm kurulmadığı, dava açılmadan önce 18/04/2013 tarihinde davacıya 5.886,00 TL ödeme yapıldığı ve ödeme sırasında ihtirazi kayıt konulmadan alacağın tahsil edildiği anlaşılmaktadır.
818 Sayılı BK’nun 113/2. maddesi (TBK’nun 131/2) “Evvelce işleyen faizleri talep hakkının mahfuz bulunduğu beyan edilmiş veya hal icabından neşet eylemiş olmadıkça bu faizler talep olunamaz.” hükmünü amirdir.
Faiz, asıl alacağın bir bölümü olmayıp, asıl alacağa bağlı fer’i nitelikte bir haktır. Borçlar Kanununun 113. maddesi uyarınca, asıl alacak sona erince fer’i haklar da sona ermiş sayılır. Faiz, asıl alacağa bağlı olmasına rağmen, asıl alacaktan ayrı olarak dava veya takip konusu edilebilir. Asıl alacak için açılan davada faize ilişkin hakkın saklı tutulmamış olması, daha sonra faiz için ayrı bir dava açılmasına engel teşkil etmez. Ancak, faiz isteğinin ayrı bir davaya konu yapılması halinde, dava tarihi itibariyle asıl alacağın ödenmemiş olması, ödenmiş ise de ihtirazi kayıt konulması şarttır. Aksi halde faiz alacağı da sona ermiş sayılır. Şu durumda, davanın açıldığı 20/05/2013 tarihinden önce 18/04/2013 tarihinde asıl alacağın ödendiği ve davacı-alacaklı tarafından ihtirazi kayıt konulmadan alacağın tahsil edildiği anlaşıldığına göre istemin reddine karar verilmesi gerekirken kabulü yerinde olmamış, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA,bozma nedenine göre davalının diğer temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 18/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.