YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/15845
KARAR NO : 2015/2148
KARAR TARİHİ : 25.02.2015
MAHKEMESİ : Ankara 3. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 10/07/2014
NUMARASI : 2012/49-2014/417
Davacı İ.. B.. vekili Avukat Duygu tarafından, davalılar U.. E.. ve diğeri aleyhine 17/01/2012 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davalı U.. E.. hakkındaki davanın reddine, davalı M.. K.. hakkındaki davanın kısmen kabulüne dair verilen 10/07/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davacının diğer temyizine gelince; dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davalılardan U.. E.. hakkındaki istemin reddine, diğer davalı M.. K.. hakkındaki istemin kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı idare, davalılardan M.. K..’nun haksız eylemi ile yaralanan dava dışı polis memuruna 2330 sayılı Yasa gereğince ödediği miktarın rücuen tazmini isteminde bulunmuştur.
Davalılar, davanın reddi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece; alınan bilirkişi raporu doğrultusunda davanın davalılardan M.. K.. yönünden kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Mahkemece hükme esas alınan bilirkişi raporunda, 2330 sayılı Kanunda belirlenen yönteme uyulmamış olup, 2330 sayılı Kanunun 3. maddesi 1. fıkrasının (a) ve (b) bentlerine uygun olmayan yöntemle, en yüksek devlet memuru brüt aylığının 60 katı esas alınarak hesaplama yapılmıştır.
Şu durumda, rücunun kapsamının 2330 sayılı Kanun’un 3. maddesi esas alınmak suretiyle olay tarihindeki en yüksek devlet memuru brüt aylığının 100 katı tutarının iş ve gücüne engel bulunan her gün için %1 oranında yapılacak hesaplama ile belirlenmesi gerekirken, yetersiz bilirkişi raporuna dayalı olarak hüküm kurulması doğru görülmemiş ve bu husus bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) nolu bentte açıklanan nedenlerle davacı yararına BOZULMASINA, davacının diğer temyiz itirazlarının (1) nolu bentte gösterilen nedenlerle reddine 25/02/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.