YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/15697
KARAR NO : 2015/865
KARAR TARİHİ : 26.01.2015
MAHKEMESİ : Adana 7. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 20/06/2014
NUMARASI : 2012/1115-2014/373
Davacı S.. Ö.. vekili Avukat İrem tarafından, davalı H.. A.. aleyhine 02/11/2012 gününde verilen dilekçe ile tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 20/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1-Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2-Davalının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, kişilik haklarına haksız saldırıdan kaynaklanan tazminat istemine ilişkindir.
Davacı, davalı yanında çalıştığı sırada tarafların 2005-2010 yılları arası gayri resmi ilişki yaşadıklarını, davacının o tarihte 19-24 yaş aralığında olduğunu, davacının bu ilişkiyi sürdürmek istememesi üzerine davalının işten çıkarma tehdidi ve evleneceğini söylemesi üzerine ilişkinin devam ettiğini, ortak çocuklarının dünyaya geldiğini, davalının davacıya bebeğine zarar vereceğini söylediğini, davacının korku dolu günler geçirmesine neden olduğunu iddia ederek uğranılan zararın davalıdan tazminini talep etmiştir.
Davalı, davalının evli ve ailesine bağlı birisi olduğunu, aralarında hiç bir duygusal ilişki yaşanmadığını, davacının davalı ile birlikte 5 yıl birliktelik yaşadığı iddiasının tamamen gerçek dışı olduğunu beyanla davanın reddini savunmuştur.
Mahkemece, davalının, davacıya evlenme vaat ettiği konusunda delil bulunmadığı ancak evli olan davalının patron ve varlıklı olması nedeniyle cinsellik anlamında davacıdan faydalandığı, davacının hamile kalmasından sonra davalının çocuğu doğurmaması için tehditte bulunduğu ve Adana 4. Sulh Ceza Mahkemesi’nin 2010/2521 Esas, 2013/93 Karar sayılı kararı ile mahkumiyetine karar verildiği, davacının bu dönemde zor günler geçirdiği gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Davaya konu olayda; reşit olan davacı kendi rızası ile evli olduğunu bildiği halde davalı ile ilişkiye girmiş olup bu nedenle tazminat takdiri uygun değildir. Ancak davacı, tehdit eyleminden dolayı tazminat talep edebileceğinden tazminat miktarının da buna göre belirlenmesi gerekmekte olup, davacı lehine hükmedilen tazminat miktarı fazla olmuştur, bu nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda (2) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davalı yararına BOZULMASINA, (1) sayılı bentte gösterilen nedenlerle davalının diğer temyiz itirazlarının reddine ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 26/01/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.