YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/13378
KARAR NO : 2015/10736
KARAR TARİHİ : 05.10.2015
MAHKEMESİ : Bünyan Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 04/06/2014
NUMARASI : 2013/92-2014/136
Davacı – karşı davalı S.. D.. vekili Avukat Uğur tarafından, davalı – karşı davacı E.. K.. aleyhine 17/06/2013 gününde verilen, davalı karşı davacı E.. K.. vekili Avukat Tamer tarafından davacı – karşı davalı S.. D.. aleyhine 15/07/2013 gününde verilen dilekçeler ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; asıl ve karşı davanın kısmen kabulüne dair verilen 04/06/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı – karşı davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalı – karşı davacının aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalı – karşı davacının diğer temyiz itirazlarına gelince;
Dava, haksız eylem nedeniyle uğranılan maddi ve manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, davalı – karşı davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı – karşı davalı, bahçesinde davalı – karşı davacının hayvanlarını otlatması üzerine ikazda bulunduğunu, çıkan tartışma sonucunda kendisine hakaret ve yaralama eylemlerini gerçekleştirdiğini belirterek uğramış olduğu maddi ve manevi zararın ödetilmesini istemiştir.
Davalı – karşı davacı, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuş, karşı dava ile davacı – karşı davalının yaralama eylemi nedeniyle uğramış olduğu maddi ve manevi zararın ödetilmesinin istemiştir.
Mahkemece, tarafların karşılıklı olarak birbirlerine vurduklarının sabit olduğu, davalı – karşı davacının sadece kafasından yaralandığı, davacı – karşı davalının ise dosya arasında bulunan raporlara göre basit tıbbi müdahale ile giderilemeyecek şekilde yaralandığı, bu hali ile davalı – karşı davacının eyleminin daha ağır olduğu gerekçesiyle asıl dava yönünden davacı – karşı davalı lehine 7.000 TL, karşı dava yönünden davalı – karşı davacı lehine 500 TL manevi tazminata hükmedilmiştir. Tarafların maddi tazminat istemleri yönünden ise; davacı-karşı davalının hayvancılıkla uğraşıp süt sağıp satarak ailesine destek olduğu, haksız eylem nedeniyle bir süre evinde hasta olarak dinlenmek zorunda kaldığı, o süre zarfında dosyaya ibraz edilen 1.100 TL tutarındaki faturadan da anlaşılacağı üzere süt sağma makinesi aldığı, maddi tazminat talebini somutlaştırmasına rağmen talebini arttırmadığından dolayı davacı – karşı davalı lehine 1.000,00 TL. maddi tazminata hükmedilmiş; davalı – karşı davacının ise maddi zararını ispat edememesi nedeniyle maddi tazminat talebi reddedilmiştir.
6098 sayılı Türk Borçlar Kanunu’nun “bedensel zarar” başlıklı 54. maddesi (818 sayılı Borçlar Kanunu m.46/1) “Bedensel zararlar özellikle şunlardır: 1. Tedavi giderleri. 2. Kazanç kaybı. 3. Çalışma gücünün azalmasından ya da yitirilmesinden doğan kayıplar. 4. Ekonomik geleceğin sarsılmasından doğan kayıplar” biçiminde düzenlenmiştir.
Dosya içeriğinden, davacı – karşı davalının dava dilekçesi ile maddi zarar olarak iş ve güçten kalmasını ileri sürdüğü, mahkemece 27/11/2013 tarihli ara karar ile dava dilekçesindeki maddi zararını somutlaştırması için davacıya süre verildiği, süresinde verilen dilekçe ile davacının iş gücü kaybını, çalışamaması nedeniyle almış olduğunu iddia ettiği süt sağma makinesini, tedavi masrafını bildirdiği anlaşılmaktadır. Ancak TBK’nın 54 (eBK 46/1) maddesi dikkate alındığında, süt sağma makinesi bedelinin nazara alınarak maddi tazminata hükmedilmesi doğru olmadığı gibi, süt makinesinin davacıya ait olup olmadığı anlaşılamadığından hükmedilen maddi tazminatın reddi gerekirken yazılı gerekçeyle kabulüne karar verilmesi doğru görülmemiş, kararın bozulmasını gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2) no’lu bentte açıklanan nedenle BOZULMASINA, davalı – karşı davacının diğer temyiz itirazlarının ilk bentte açıklanan nedenlerle reddine ve davalı – karşı davacıdan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.