YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/13347
KARAR NO : 2015/12433
KARAR TARİHİ : 05.11.2015
MAHKEMESİ : Alanya 2. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 13/12/2013
NUMARASI : 2010/142-2013/623
Davacı E.. A.. vekili Avukat K.. C.. tarafından, davalı K.. B.. ve diğerleri aleyhine 02/03/2010 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 13/12/2013 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılardan K.. B.. ve Ü.. B.. vekili ile davalı M.. P.. tarafından istenilmekle süresinde olduğu anlaşılan davalılardan K.. B.. ve Ü.. B..’nun temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Davalılardan M.. P..’ın temyiz istemi yönünden; davalılardan M.. P.. temyiz dilekçesini mahkemeye vermiş ancak gerekli temyiz harç ve masraflarını yatırmamıştır. Kendisine meşruhatlı davetiye tebliğ edilmiş ve süresinde temyiz harç ve masraflarının tamamlanmaması halinde hükmü temyiz etmekten vazgeçmiş sayılacağı ihtar edilmiştir. Bu tebligata rağmen temyiz harç ve masraflarının yatırılmadığı anlaşıldığından 6100 sayılı Hukuk Muhakemeleri Kanunu’na eklenen geçici 3. madde atfıyla uygulanmakta olan 1086 sayılı Hukuk Usulü Muhakemeleri Kanunu’nun 434/3 maddesi gereğince davalılardan M.. P..’ın hükmü temyiz etmekten vazgeçmiş sayılmasına ve temyiz dilekçesinin reddine karar vermek gerekmiştir.
2- Davalılardan K.. B.. ve Ü.. B..’nun temyiz itirazları yönünden:
a) Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davalılardan K.. B.. ve Ü.. B..’nun aşağıdaki bendin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
b) Davalılardan K.. B.. ve Ü.. B..’nun diğer temyiz itirazlarına gelince; Dava basın yoluyla kişilik haklarına saldırı nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalılardan K.. B.. ve Ü.. B.. tarafından temyiz edilmiştir.
Kişilik hakları hukuka aykırı olarak saldırıya uğrayan kimse manevi tazminat ödetilmesini isteyebilir. Yargıç, manevi tazminatın tutarını belirlerken, saldırı oluşturan eylem ve olayın özelliği yanında tarafların kusur oranını, sıfatını, işgal ettikleri makamı ve diğer sosyal ve ekonomik durumlarını da dikkate almalıdır. Tutarın belirlenmesinde her olaya göre değişebilecek özel durum ve koşulların bulunacağı da gözetilerek takdir hakkını etkileyecek nedenleri karar yerinde nesnel (objektif) olarak göstermelidir. Çünkü yasanın takdir hakkı verdiği durumlarda yargıcın, hukuk ve adalete uygun karar vereceği Medeni Yasa’nın 4. maddesinde belirtilmiştir. Takdir edilecek bu para, zarara uğrayanda manevi huzuru doğurmayı gerçekleştirecek tazminata benzer bir işlevi (fonksiyonu) olan özgün bir nitelik taşır. Bir ceza olmadığı gibi malvarlığı hukukuna ilişkin bir zararın karşılanmasını da amaç edinmemiştir. O halde bu tazminatın sınırı onun amacına göre belirlenmelidir. Takdir edilecek tutar, var olan durumda elde edilmek istenilen doyum (tatmin) duygusunun etkisine ulaşmak için gerekli olan kadar olmalıdır.
Davaya konu olayda; olay tarihi, olayın gelişim şekli ve yukarıdaki ilkeler dikkate alındığında davacı yararına hükmedilen manevi tazminat miktarları fazladır. Davacı yararına daha alt düzeyde manevi tazminata hükmedilmek üzere kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda (2-b) bendinde açıklanan nedenlerle davalılardan Ü.. B.. ve K.. B.. yararına BOZULMASINA; davalılardan Ü.. B.. ve K.. B..’nun diğer temyiz itirazlarının yukarıda (2-a) bendindeki nedenlerle reddine, davalılardan M.. P..’ın temyiz dilekçesinin ilk bentte gösterilen nedenlerle reddine ve temyiz eden davalılardan K.. B.. ve Ü.. B..’ndan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.