YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/13126
KARAR NO : 2015/11006
KARAR TARİHİ : 08.10.2015
MAHKEMESİ : Sarayköy Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 28/04/2014
NUMARASI : 2009/154-2014/152
Davacı O.. M.. vekili Avukat Ülkü tarafından, davalılar M.. Ç.. ve diğeri aleyhine 04/06/2009 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 28/04/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalılar vekili Avukat Mehmet tarafından istenilmekle, süresinde olduğu anlaşılan davalılardan M.. Ç..’nın temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Davalı S.. Ç..’nın temyiz istemi yönünden;
Hukuk Usulü Muhakemeleri Yasası’nın 5236 sayılı Yasa ile eklenen Ek 4. madde gereğince HUMK’nun 427. maddesi uyarınca; temyize konu bölümünün 1.890,00 TL’yi geçmemesi durumunda karar kesindir. Somut olayda; temyize konu olan tutar, bu düzeye ulaşmadığından davalı S.. Ç..’nın temyiz inceleme isteğinin reddi gerekmiştir.
2- Davalı M.. Ç..’nın temyiz istemi yönünden;
Dava, tehdit ve hakaret eylemleri nedeniyle manevi tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece, davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm davalılar tarafından temyiz edilmiştir.
Dosya kapsamından, olay tarihinde A. Belediye Başkanı olarak görev yapan davacı ile davalılar arasında tartışma çıktığı, tartışma sırasında davalılardan M.. Ç..’nın dava dışı belediye işçisi Ömer Moralı’yı tehdit ettiği, davacı O.. M..’ya ise hakaret ettiği iddiası ile hakkında kamu davası açıldığı, yapılan yargılama neticesince, tehdit suçundan mahkumiyetine ve hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına, hakaret suçundan ise beraatine karar verildiği, beraat kararının temyiz edilmeksizin kesinleştiği anlaşılmaktadır. Gerek ceza dosyası, gerekse tazminat dosyası içeriğinden, davalı Mustafa’nın davacıya hakaret ettiğine dair tazminatla sorumlu tutulmasını gerektirir yeterli delil bulunmamaktadır. Mahkemece, davalı M.. Ç..’nın davacıya yönelik tehdit suçundan dolayı ceza aldığı benimsenerek davalı aleyhine tazminata karar verilmiştir. Ancak ceza dosyasında tehdit suçunun davacı O.. M..’ya karşı değil, dava dışı Ömer Moralı’ya karşı işlendiği kabul edilmiştir. Şu halde davalı Mustafa’nın tehdit eylemi dava dışı kişiye yönelik olup hakaret eylemi ise ispatlanamadığından, davalı Mustafa’ya yönelik davanın tümden reddi gerekirken, yanılgılı gerekçe ile davalının tazminattan sorumlu tutulması doğru değildir. Temyiz edilen kararın açıklanan gerekçelerle bozulması gerekmiştir.
SONUÇ; Temyiz edilen kararın, yukarıda (2) numaralı bentte gösterilen nedenlerle davalı M.. Ç.. yararına BOZULMASINA, davalı S.. Ç..’nın temyiz istemi yönünden (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle temyiz dilekçesinin REDDİNE ve davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 08/10/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.