YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/12667
KARAR NO : 2015/9728
KARAR TARİHİ : 14.09.2015
MAHKEMESİ : Ankara 8. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 19/02/2014
NUMARASI : 2013/470-2014/74
Davacı K.. G.. tarafından, davalı E.. B.. aleyhine 09/10/2013 gününde verilen dilekçe ile manevi tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 19/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davalı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, haksız eylem nedeniyle uğranılan manevi zararın ödetilmesi istemine ilişkindir. Mahkemece dava kısmen kabul edilmiş, karar davalı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının basına vermiş olduğu demeçte şahsına yönelik olarak kullandığı ifadeler dolayısıyla kişilik haklarına saldırıda bulunduğunu ileri sürerek uğramış olduğu manevi zararın tazminini talep etmiştir.
Davalı, verdiği demeçte davacının ismini kullanmadığını, ifadelerin genel eleştiri ve düşünce açıklaması niteliğinde olduğunu belirterek davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuştur.
Mahkemece, demeçte yer alan “meclisin yüz karası, ağzı bozuk, ağız ishali olmuş, meclisin dokusunu bozan küfürbaz” şeklindeki beyanların ifade özgürlüğü kapsamında değerlendirilemeyeceği, kişilik haklarına saldırı niteliğinde olduğu gerekçesiyle davanın kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Avrupa İnsan Hakları Mahkemesinin 22 Nisan 2013 tarihli 48876/08 başvuru nolu kararında “İfade özgürlüğünün, demokratik bir toplumun vazgeçilmez esasını ve bu toplumun gelişiminin ve her bireyin kendini gerçekleştirmesinin temel koşulunu oluşturduğunu, 10. maddenin 2. fıkrası hükümleri saklı kalmak kaydıyla ifade özgürlüğünün sadece kabul edilen, zararsız ya da farklı olan “bilgi” ya da “düşünceler” için değil ama ayrıca hoşa gitmeyen, sarsıcı ya da rahatsız edici olanlar için de geçerli olduğunu, bunların, “demokratik toplumun” onlarsız olamayacağı çoğulculuğun, hoşgörünün ve açık fikirliliğin gereği olduğunu, 10. madde de açıklandığı gibi bu özgürlüğe yapılan sınırlamaların her halde dar yorumlanması gerektiğini ve herhangi bir sınırlama gereksiniminin ikna edici bir biçimde ortaya koyulması gerektiğini,…” ifade etmektedir. Mahkeme aynı ifadeleri 69698/01 ve 16354/06 başvuru numaralı kararlarında da tekrar etmiştir.
Davalının davacıya yönelik basın demecindeki ifadeleri yukarıdaki ilkelerle birlikte değerlendirildiğinde; tarafların siyasetçi olduğu, kullanılan ifadelerin daha önceki konuşmalar üzerine yapılan açıklama kapsamında siyasi eleştiri mahiyetinde olup değer yargılarını içerdiği görülmüştür. Bu nedenle davanın tümden reddine karar verilmesi gerekirken yukarıda açıklanan gerekçe ile kısmen kabulüne karar verilmiş olması usul ve yasaya aykırı olup bozmayı gerektirmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın yukarıda açıklanan nedenlerle BOZULMASINA ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 14/09/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.