YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/12297
KARAR NO : 2015/9794
KARAR TARİHİ : 14.09.2015
MAHKEMESİ : Şanlıurfa 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 08/05/2014
NUMARASI : 2013/279-2014/258
Davacı Şanlıurfa Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü vekili Avukat Mustafa tarafından, davalı A.. T.. aleyhine 02/05/2013 gününde verilen dilekçe ile kurum zararı nedeniyle alacak istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın reddine dair verilen 08/05/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
Dava, kurum zararı nedeni ile alacak istemine ilişkindir. Mahkemece, istemin reddine karar verilmiş; hüküm davacı tarafından temyiz edilmiştir.
Davacı, davalının kızı için 01/03/2009 tarihinden itibaren evde bakım ücreti ödendiğini, davalının bizzat kendisinin yapmış olduğu başvuru ile evde bakım ücretinin kesilmesinin talep ettiği ancak davalıya sehven evde bakım ücretinin ödenmeye devam edildiğini belirterek davalıya yapılan fazla ve yersiz ödemenin tahsilini talep etmiştir.
Mahkemece,Yargıtay İçtihadı Birleştirme Genel Kurulu’nun 27/01/1973 tarih ve 1972/6 Esas 1973/2 Karar sayılı ilamına dayanılarak idare hukuku kurallarının uygulanması gerektiği, idare hukuku kurallarına göre verilen ihtar süresinin üzerinden 60 günlük idari işlem yapma veya idari dava açma süresine uyulmadığı belirtilerek davanın reddine karar verilmiştir.
Dosya kapsamından, davalı A.. T..’ın kızı için evde bakım ücretinin 31/03/2009 tarihinden itibaren ödenmeye başlandığı, davalının 31/10/2011 tarihli dilekçe ile kızının İstanbul’ da diğer kızının yanında tedavisine devam edildiğini, bundan dolayı evde bakım ücretinin kesilmesini talep ettiği ve talep üzerine 17/11/2011 tarihinde ödemenin iptal edildiği, ancak Kasım 2011 ve Temmuz 2012 ayları arasında sehven evde bakım ücretinin ödenmeye devam edildiği ve davalının banka hesabına davacı kurum tarafından yatırılan paraların davalı tarafından çekilerek kullanıldığı alınan bilirkişi raporu ile de sabit olduğu anlaşılmaktadır.
Bu durumda, davalının bizzat kendisinin ödemelerin sonlandırılmasını talep etmesi karşısında davanın kabulü gerekirken açıklanan nedenlerle davanın reddi doğru görülmemiş, kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın, yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA 14/09/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.