YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/12102
KARAR NO : 2015/4335
KARAR TARİHİ : 07.04.2015
Asliye Hukuk Mahkemesi
Davacı … vekili Avukat … tarafından, davalı … aleyhine 03/06/2013 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece davanın reddine dair verilen 19/03/2014 günlü kararın Yargıtay’da duruşmalı olarak incelenmesi davacı vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, daha önceden belirlenen 07/04/2015 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine temyiz eden davacı vekili Avukat … ile karşı taraftan davalı vekili Avukat … geldiler. Açık duruşmaya başlandı. Süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten ve hazır bulunanların sözlü açıklamaları dinlendikten sonra taraflara duruşmanın bittiği bildirildi. Dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü.
Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre yerinde bulunmayan bütün temyiz itirazlarının reddiyle usul ve yasaya uygun olan hükmün ONANMASINA ve davalı yararına takdir olunan 1.100,00 TL duruşma avukatlık ücreti ile aşağıda yazılı onama harcının davacıya yükletilmesine 07/04/2015 gününde oyçokluğuyla karar verildi.
KARŞI OY YAZISI
Taraflar 2004 yılında evlendikten sonra 2005 yılında evlilik birliğinin içinde müşterek çocukları doğdu ve bu şekilde 16/08/2010 tarihinde mahkemeye başvurarak aynı tarihli ve karşılıklı olarak maddi ve manevi tazminat istemediklerini bildiren protokol gereğince anlaşmalı olarak boşanmışlardır.
Boşanmadan 15 gün sonra davacının DNA testi yaptırdığı ve çocuğun kendisinden olmadığının anlaşılması üzerine davacının 29/09/2010 tarihinde soy bağının reddi davası açtığı, davalı asil ve vekilinin davayı kabul ettiği mahkemece Adli Tıp Kurumu’ndan alınan rapora göre davanın kabulüne karar verildiği, kararın 04/06/2012 tarihinde kesinleştiği anlaşılmaktadır.
Kesinleşmeden sonra davacının kendisinden olmayan çocuğa yaptığı bakım giderlerinden dolayı maddi, davalının başkası ile ilişki yaşamasından dolayı manevi tazminat davasını 1 yıl içinde açtığı, ancak, mahkemece tanık beyanına itibar edilerek davacının çocuğun kendisinden olmadığını bildiği halde evliliği devam ettirdiğini, çocuğa bakmadığını, çocuğun ihtiyaçlarının davalı tarafından karşılandığını, zaten tarafların bu yüzden boşandıkları kabul edilerek davanın reddine karar verildiği, yargılama sırasında davacı tanıklarının davacının kendi çocuğu gibi doğan çocuğa baktığını söylemelerine karşılık tek davalı tanığı tarafların tartışmalarından davacının çocuğun kendisinden olmadığını bildiği konusunda beyanda bulunduğu diğer davalı tanığının ise davacının çocuğun kendisinden olmadığından şüphelenip dava açtığını söylediği anlaşılmıştır.
Tarafların anlaşmalı olarak boşanmış olmaları, boşanma davasında davalının başkası ile ilişkisi ve çocuğun gerçek babasının davacı olmadığına ilişkin bir beyan ve kabulün olmaması, keza, boşanma protokolünde de bu konuya değinilmiş olmaması, davacının boşanma kararından sonra soybağının reddi davası açıp resmen çocuğun babasının kendisinin olmadığını anlamış olması, dinlenilen davacı tanıkları ile davalı tanıklarından …’nın davacının önceden çocuğun kendisinden olmadığını bilmediği yönünde beyanda bulunmuş olmaları, ayrıca, çocuğun 2005 yılında doğmuş olmasına karşılık davacının 2005 yılından boşanma davasının açıldığı 2010 yılına kadar en az (5) yıl süre ile davalı eşinin kendisini aldattığını bile bile evliliği sürdürmesinin hayatın olağan akışına uygun düşmemesi karşısında tek tanık beyanına itibar edilerek davacının çocuğun kendisinden olmadığını bile bile evliliği sürdürdüğünün kabulü ile davanın reddine ilişkin kararın sayın çoğunluk tarafından onanmasına ilişkin karara katılmıyorum. Bildiği kanıtlanmadığından işin esasına girilerek talepler konusunda karar verilmesi düşüncesindeyim. 07/04/2015