Yargıtay Kararı 4. Hukuk Dairesi 2014/11939 E. 2015/12494 K. 05.11.2015 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2014/11939
KARAR NO : 2015/12494
KARAR TARİHİ : 05.11.2015

MAHKEMESİ : Malatya 4. Asliye Hukuk Mahkemesi
TARİHİ : 21/02/2014
NUMARASI : 2011/51-2014/185

Davacı Ç.. B.. vekili Avukat Kadriye tarafından, davalılar Ö.. Y.. ve diğeri aleyhine 06/09/2011 gününde verilen dilekçe ile rücuen tazminat istenmesi üzerine mahkemece yapılan yargılama sonunda; davanın kısmen kabulüne dair verilen 21/02/2014 günlü kararın Yargıtay’ca incelenmesi taraflar vekillerince süresi içinde istenilmekle temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği görüşüldü.
1- Dosyadaki yazılara, kararın dayandığı kanıtlarla yasaya uygun gerektirici nedenlere, özellikle delillerin değerlendirilmesinde bir isabetsizlik görülmemesine göre davacının tüm, davalıların aşağıdaki bentlerin kapsamı dışında kalan temyiz itirazları reddedilmelidir.
2- Davalıların diğer temyiz itirazlarına gelince;
a) Dava, rücuen tazminat istemine ilişkindir. Mahkemece davanın kısmen kabulüne karar verilmiş; hüküm, taraflarca temyiz edilmiştir.
Davacı, davalı Ö.. Y..’ın tapu sicil memuru, davalı İ.. B..’nun müdür vekili olduğunu, dava dışı alacaklı Mehmet Demir tarafından, dava dışı borçlu Selaattin Yarluğkal adına kayıtlı taşınmaz üzerine haciz konulmasının talep edildiğini, mülkiyet araştırması yapılırken malik adının yanlış girilmesi nedeniyle davalılar tarafından bu talebin reddedildiğini, bu esnada taşınmazın 3. kişiye devredildiğini, icra alacaklısı tarafından davacı idare aleyhine Malatya İdare Mahkemesi’nin 2008/457 esas sayılı dosyası üzerinden tazminat davası açıldığını ve mahkemece tazminata hükmedildiğini, verilen karar uyarınca dava dışı icra alacaklısına ödeme yapmak durumunda kalındığını, davalıların bu ödemeden sorumlu olduklarını belirterek ödenilen miktarın davalılardan rücuen tahsilini talep etmiştir.
Davalılar, davanın reddedilmesi gerektiğini savunmuşlardır.
Mahkemece, davalıların yaptıkları işlerin ve hizmet kusurunun niteliği dikkate alındığında; talep edilen tazminat miktarında takdiren %10 oranında indirim yapılmasının hakkaniyet hükümleri çerçevesinde gerekli olduğu gerekçesi ile istemin kısmen kabulüne karar verilmiştir.
Dava rücuen tazminat istemine ilişkin olduğundan, zararın doğmasına neden olan davalılardan her biri, yalnızca kendi kusuruna isabet eden miktardan sorumludur. Davalıların mahkemece takdir edilen zararın tamamından müştereken ve müteselsilen sorumlu tutulmaları doğru değildir. Rücuda teselsül olmaz ilkesi uyarınca, her bir davalının somut olaydaki kusur ve sorumluluğuna göre tazminata karar verilmelidir. Açıklanan nedenle kararın bozulması gerekmiştir.
b) Davalıların savunmalarında da belirttikleri üzere, tapu sicil müdürlüklerine adliye ve diğer kurumlardan her gün çok sayıda ve ivedi nitelikte evrak gelmektedir. Gerek kurumlardan gelen evrak, gerekse tapu sicil müdürlüklerinin günlük rutin tapu işlemleri düşünüldüğünde, tapu memurları her gün çok sayıda belgeyi hazırlama ve işleme koyma durumundadırlar. Yoğun dikkat ve özen gerektiren bu iş karşısında, tapu sicil müdürlüklerinde yeteri kadar personel istihdam edilmediği de bilinmektedir. Bu durum da görevli personelin hata yapma riskini arttırmaktadır. Dava konusu somut olayda; davalı sicil memuru Ö.. Y.. tarafından malik ismi sorgulanırken, Selaattin yerine sehven Selahattin yazılmış ve o isme kayıtlı taşınmaz bulunmadığından icra müdürlüğüne hatalı yanıt verilmiştir. Bu durumun beşeri bir hata olduğu ve bu hatanın meydana gelmesinde iş yüküne uygun çalışma ortamını sağlamayan idarenin de sorumluluğu bulunduğu düşünüldüğünde %10 oranındaki hakkaniyet indirimi az olup somut olayın özelliğine uygun düşmemiştir. Daha üst seviyede bir indirim yapılması gerekir. Temyiz edilen kararın bu nedenle de bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz edilen kararın, yukarıda (2/a-b) numaralı bentlerde gösterilen nedenlerle davalılar yararına BOZULMASINA, davacının tüm, davalıların diğer temyiz itirazlarının (1) numaralı bentte gösterilen nedenlerle reddine ve davalılardan peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 05/11/2015 gününde oybirliğiyle karar verildi.