YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Hukuk Dairesi
ESAS NO : 2010/13889
KARAR NO : 2012/1176
KARAR TARİHİ : 31.01.2012

MAHKEMESİ :Asliye Hukuk Mahkemesi

Davacı … ve diğeri vekili Avukat … tarafından, davalı … ve diğeri aleyhine 27/09/2005 gününde verilen dilekçe ile maddi ve manevi tazminat istenmesi üzerine yapılan yargılama sonunda; Mahkemece davanın kısmen kabulüne dair verilen 26/02/2008 günlü kararın Yargıtay’da duruşmalı olarak incelenmesi davalılar vekili tarafından süresi içinde istenilmekle, daha önceden belirlenen 31/01/2012 duruşma günü için yapılan tebligat üzerine taraflardan kimsenin gelmediği görüldü, süresinde olduğu anlaşılan temyiz dilekçesinin kabulüne karar verildikten sonra dosyanın görüşülmesine geçildi. Tetkik hakimi tarafından hazırlanan rapor ile dosya içerisindeki kağıtlar incelenerek gereği düşünüldü
Dava, kasten yaralama nedeni ile davacının kızının maddi ve manevi zararının ödetilmesi istemine ilişkindir. Yerel mahkemece, istemin bir bölümü kabul edilmiş; karar, davalılar vekili tarafından temyiz olunmuştur.
Davacı, kızı …’nın davalıların kızı … tarafından gözüne kalem batırılmak yoluyla yaralandığını ileri sürerek kızının uğradığı maddi ve manevi zararın küçük ile birlikte anne ve babasından ödetilmesini istemiştir.
Davalılar davanın reddini savunmuşlardır.
Yerel mahkemece, istemin bir bölümü kabul edilerek, tazminatın davalıdan alınarak davacıya ödenmesine karar verilmiştir.
Davanın hukuki sebebinin belirlenmesi hakimin görevlerindendir. Davacı, dava dilekçesinde davalılardan küçük …’nin haksız eylemine, anne ve babası olan davalıların ise çocuklarının yetiştirilmesi konusunda üzerlerine düşen görevleri yerine getirmediklerine dayandığına göre bu davalılar yönünden davanın yasal dayanağı, ev başkanının sorumluluğunun düzenlendiği Türk Medeni Kanununun 369. maddesidir. Anılan kanun maddesi, yasanın ikinci kitabında yer almaktadır.
4787 sayılı Aile Mahkemesinin Kuruluş Görev ve Yargılama Usullerine Dair Kanun’un 4. maddesinde; Türk Medeni Kanunu’nun ikinci kitabından doğan dava ve işlerin aile mahkemesinde çözümleneceği belirtilmektedir. Somut olay itibariyle de TMK’nun 369. maddesinin uygulanması söz konusu olacağından davanın Aile Mahkemesi’nce görülmesi gerekirken genel mahkemede görülmesi doğru olmayıp kararın bozulması gerekmiştir.
SONUÇ: Temyiz olunan kararın yukarıda gösterilen nedenle BOZULMASINA, bozma nedenine göre öteki temyiz itirazlarının şimdilik incelenmesine yer olmadığına ve peşin alınan harcın istek halinde geri verilmesine 31/01/2012 gününde oybirliğiyle karar verildi.