YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/7477
KARAR NO : 2023/24616
KARAR TARİHİ : 23.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2019/560 E., 2020/78 K.
SUÇ : Fuhuş
HÜKÜMLER : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düşme

Sanıklar hakkında bozma üzerine kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Yerel Mahkemenin 21.03.2014 tarihli kararıyla sanıkların fuhuş suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 227 inci maddesinin ikinci fıkrası ve 62 nci maddesi uyarınca mahkumiyetlerine hükmedilmiştir.
2. Anılan kararın Yargıtay 18. Ceza Dairesince bozulması üzerine yapılan yargılama sonucunda, yukarıda tarih ve sayısı belirtilen Yerel Mahkemenin kararıyla sanıklar hakkında aynı Kanun maddeleri kapsamında beraat hükümleri kurulmuştur.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteği, sanıklar hakkında mahkumiyet kararı verilmesi talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanıkların Şarköy ilçesinde pansiyon işlettikleri, fuhuş yapan kadınlara pansiyonda oda vererek fuhuş yapmalarına yer temin ettikleri ve bunun karşılığında oda ücreti almak suretiyle fuhuş suçunu işledikleri iddia edilmiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanıkların yargılama konusu eylemleri için 5237 sayılı Kanun’un 227 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca belirlenecek cezalarının türü ve üst hadlerine göre, aynı Kanun’un 66 ncı maddesinin birinci fıkrasının (e) bendi ve 67 nci maddesinin dördüncü fıkrası gereği 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımı öngörüldüğü anlaşılmıştır.
2. Suçun işlendiği iddia edilen 22.05.2008 tarihine göre, zamanaşımını durduran bir neden olmadığı da göz önüne alındığında, temyiz inceleme tarihine kadar 12 yıllık olağanüstü dava zamanaşımının gerçekleşmiş olduğu belirlenmiştir.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Yerel Mahkeme kararına yönelik O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteği yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesinin birinci fıkrası gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesinin birinci fıkrasının (1) numaralı bendinin verdiği yetkiye dayanılarak sanıklar hakkındaki kamu davalarının 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin sekizinci fıkrası gereği gerçekleşen zamanaşımı nedeniyle, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜŞMESİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
23.11.2023 tarihinde karar verildi.