YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/14552
KARAR NO : 2023/23793
KARAR TARİHİ : 07.11.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
ASIL KARAR TARİHİ : 02.12.2015
EK KARAR TARİHİ : 08.12.2015
SAYISI : 2014/733 E., 2015/765 K.
ŞİKÂYETÇİ SANIK : …
SUÇLAR : Hakaret, tehdit, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Beraat, ceza verilmesine yer olmadığı, temyiz talebinin reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ek kararın onanması, ret

Yerel mahkemece verilen kararların şikâyetçi sanık müdafii tarafından temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde, Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sisteminden temin edilen güncel nüfus kayıt örneğine göre, temyiz talebinde bulunan şikâyetçi …’in hükümden sonra 07.11.2019 tarihinde vefat ettiği, gerekçeli karar tebliğine rağmen şikâyetçinin mirasçılarının da temyiz taleplerinin olmadığı, 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 243 üncü maddesi gereğince vekalet ilişkisinin sona ermesi sebebiyle, şikâyetçi vekilinin kararı temyiz etme yetkisinin bulunmadığı anlaşılmıştır.
Sanık … hakkında verilen ek kararın; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Kanun’un 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği sanık müdafiinin kararı temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Yerel Mahkemenin 02.12.2015 tarihli kararı ile,
Sanık … hakkında,
a) İki kez hakaret suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca 1.740,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
b) Kasten yaralama suçundan 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, üçüncü fıkrasının (e) bendi, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca 3.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
c) Sanık … hakkında 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları ile 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının ikinci cümlesinde düzenlenen hakaret ve tehdit, sanık … hakkında 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrasında düzenlenen hakaret suçlarından açılan kamu davalarında 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca beraat, sanık … hakkında 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkralarında düzenlenen hakaret suçundan açılan kamu davasında ise ceza verilmesine yer olmadığı kararları verilmiştir.
2. Yerel Mahkemenin 08.12.2015 tarihli ek kararı ile sanık … müdafiinin temyiz başvurusu hakkında, 1412 sayılı Kanun’un 272 nci maddesinin üçüncü fıkrası gereği “temyiz talebinin kabule şayan olmamasından dolayı reddine” karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Şikâyetçi sanık müdafiinin temyizi, sanıklar …, … ve … hakkında hükmolunan beraat ve ceza verilmesine yer olmadığı kararları ile sanık … hakkında verilen ek kararın usul ve Yasa’ya aykırı olduğuna vesaireye yöneliktir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanık …’in katılanlar …’e yönelik kasten yaralama ve hakaret, katılan …’e karşı hakaret suçlarını işlediği iddia ve kabul olunmuştur. Ayrıca Yerel Mahkemece sanık …’in hakaret ve tehdit, sanık …’in kasten yaralama suçlarını işlediği iddiasıyla açılan kamu davalarında şüpheden sanık yararlanır ilkesi gereği beraat, sanık … hakkında hakaret suçundan açılan kamu davasında ise ceza verilmesine yer olmadığına dair kararlar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Sanık … Hakkındaki Ek Karara Yönelik Sanık Müdafiinin Temyiz Talebi Yönünden
Sanık hakkında kasten yaralama ve hakaret suçlarından hükmolunan netice cezaların türü ve miktarları gözetildiğinde 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca hükmün kesin nitelikte bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği asıl kararın re’sen temyize de tabi olmadığı, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafiinin temyiz isteği yerinde görülmemiştir.

B. Sanıklar … Hakkında Hakaret ve Tehdit, Sanık … Hakkında Kasten Yaralama Suçlarından Kurulan Beraat Hükümleri ile Sanık … Hakkında Hakaret Suçundan Kurulan Ceza Verilmesine Yer Olmadığına Dair Hüküm Yönünden
Ulusal Yargı Ağı Bilişim Sisteminden temin edilen güncel nüfus kayıt örneğine göre, temyiz talebinde bulunan şikâyetçi …’in hükümden sonra 07.11.2019 tarihinde vefat ettiği, gerekçeli karar tebliğine rağmen şikâyetçinin mirasçılarının da temyiz taleplerinin olmadığı, 5271 sayılı Kanun’un 243 üncü maddesi gereğince vekalet ilişkisinin sona ermesi sebebiyle, şikâyetçi vekilinin kararları temyiz etme yetkisinin bulunmadığı anlaşılmıştır.
V. KARAR
A. Sanık … Hakkında Verilen Ek Karar Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin ek kararında sanık … müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
B. Sanıklar … Hakkında Hakaret ve Tehdit, Sanık … Hakkında Kasten Yaralama Suçlarından Kurulan Beraat Hükümleri ile Sanık … Hakkında Hakaret Suçundan Kurulan Ceza Verilmesine Yer Olmadığına Dair Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle incelemeye konu Yerel Mahkeme kararına yönelik şikâyetçi … vekilinin temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.11.2023 tarihinde karar verildi.