YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/14000
KARAR NO : 2023/25439
KARAR TARİHİ : 07.12.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/664 E., 2016/489 K.
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, bozma

Sanık … hakkında kasten yaralama suçundan hükmolunan adli para cezasının, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmıştır.
Sanıklar hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yerel Mahkemece;
1. Sanık … hakkında hakaret suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun ( 5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları, 43 üncü ve 62 nci maddeleri uyarınca 3 ay 19 gün hapis cezası ile, kasten yaralama suçundan ise 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası ile üçüncü fıkrasının (e) bendi, 62 nci maddesi uyarınca iki kez 5 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, tüm mahkûmiyet hükümleri yönünden 53 üncü maddedeki hak yoksunluklarına, hakaret suçundan kurulan mahkûmiyet hükmü yönünden de 58 inci madde uyarınca tekerrür hükümlerinin uygulanmasına,
2. Sanık … hakkında, hakaret suçundan 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları, 43 üncü ve 62 nci, 53 üncü maddeleri uyarınca 3 ay 19 gün hapis cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına, kasten yaralama suçundan ise 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası, 62 nci ve 52 nci maddeleri uyarınca taksitler halinde 2.000,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına hükmedilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık …’in temyiz isteminin özetle; delillerin ve beyanların takdirinde yanılgıya düşüldüğüne, sanığın isnat olunan tüm suçlardan beraatine karar verilmesi gerektiğine, bu nedenle kararın sanık lehine bozulmasına yönelik olduğu,
2. Sanık … müdafiinin temyiz isteminin özetle; doğru ve yeterli inceleme yapılmaksızın karar verildiğine, sanığın atılı suçları işlediğine dair her türlü şüpheden uzak, kesin ve inandırıcı delil bulunmadığına, lehe olan hükümlerin uygulanmamasının da Kanuna aykırı olduğuna, atılı suçların unsurlarının oluşmadığına, bu ve resen dikkate alınacak nedenlerle kararın bozulmasına yönelik olduğu görülmüştür.
III. OLAY VE OLGULAR
Taraflar arasında ev kiralama ve kapora konusunda çıkan tartışmada, sanıkların katılanlara ve mağdura hakaret edip, sanık …’in silahtan sayılan tornavida ile katılan … M.’yi ve mağdur … M.’yi, sanık …’in ise katılan … M.’yi eliyle basit tıbbi müdahale ile giderilebilir şekilde kasten yaralamak suretiyle üzerlerine atılı suçları işledikleri Yerel Mahkemece kabul edilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Sanık … Hakkında Kasten Yaralama Suçundan Kurulan Mahkûmiyet Hükmü Yönünden
Hükmolunan netice cezanın türü ve miktarı gözetildiğinde, 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca hükmün kesin nitelikte bulunduğu belirlenmekle, sanığın temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
B. Sanık … Hakkında Hakaret ve Kasten Yaralama, Sanık … Hakkında Hakaret Suçundan Kurulan Mahkûmiyet Hükümleri Yönünden
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, aşağıdaki temyiz sebepleri dışında başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Taraflar arasında ev kiralama ve kaporanın iadesi hususunda anlaşmazlık bulunması, sanıkların, “aralarındaki konuşma sırasında katılan … M.’nin kendilerine saldırdığı ve her ikisinin de hakaret ettiği.” şeklindeki savunmaları, tanık H. S.’nin beyanlarının da bu yönde olması karşısında, olayın başlangıcı ve gelişimi üzerinde durularak, sanıklar hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
Hukuka aykırı görülmüştür.
V. KARAR
A. Sanık … Hakkında Kasten Yaralama Suçundan Kurulan Mahkûmiyet Hükmü Yönünden
Gerekçe bölümünün (A) bendinde açıklanan nedenle yukarıda belirtilen Yerel Mahkeme kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Sanık … Hakkında Hakaret ve Kasten Yaralama, Sanık … Hakkında Hakaret Suçundan Kurulan Mahkûmiyet Hükümleri Yönünden
Gerekçe bölümünün (B) bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkeme kararına yönelik sanık … müdafii ile sanık …’in temyiz isteği yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

07.12.2023 tarihinde karar verildi.