YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2023/11735
KARAR NO : 2023/22057
KARAR TARİHİ : 04.10.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2013/837 E., 2015/475 K.
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Sanıklar hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yerel Mahkemece sanıklar hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 265 inci maddesinin birinci, üçüncü ve dördüncü fıkraları ile 43, 62, 53, 58 ve 63 üncü maddeleri uyarınca 1 yıl 13 ay hapis cezası ile cezalandırılmalarına, hak yoksunluklarına, verilen cezaların mükerrirlere özgü infaz rejimine göre çektirilmesine ve sanıkların gözaltı ve tutuklulukta geçirdikleri sürelerin cezalarından mahsubuna karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
A. Sanık …’ın Temyiz İsteği
Samimi ikrarda bulunduğu ancak ifadelerinin göz önünde bulundurulmadığına, kararın adil, makul ve ölçülü olmadığına, hukuka aykırı karar verildiğine vesaire ilişkindir.
B. Sanık … Müdafiinin Temyiz İsteği
Sanık savunmalarına itibar edilmeden mağdur anlatımları ile cezalandırma yoluna gidildiği, kamera kayıtlarının getirtilmediği, bu kayıtlardan sanığın mağdurlara yönelik bir eylemi olup olmadığının incelenmediği, güvenlik görevlisi olan mağdurların şikâyetçi olmadığı, mağdurların şikâyetçi olmamasına itibar edilmeden alt sınırdan uzaklaşıldığı ile erteleme ve hükmün açıklanmasının geri bırakılması hükümlerinin değerlendirilmesi gerektiğine vesaire ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Genelevde genel kadın olarak çalışan S. Ş.’nin temyiz incelemesi dışında bulunan sanık M. K. ile yaşadıkları anlaşmazlık nedeniyle M. K.’nın; oğlu olan sanık … ile sanık …’yi, temyiz incelemesi dışında bulunan R. Ç. ve kimliği tespit edilemeyen meçhul iki kişi ile birlikte S. Ş.’ye gözdağı vermeleri için olay tarihinde ellerinde silahtan sayılan aletlerle … genelevine gönderdiği, güvenlik kamera görüntülerine yansıdığı şekilde sanıkların … genelevi kompleksi ana giriş kapısı turnikelerinden geçip bahçeye çıktıkları ve havaya ateş ettikleri, olay sırasında görev başında bulunan özel güvenlik görevlileri olan mağdurlar … K. ve … A.’nın ana giriş – çıkış kapısını kapatmaya çalıştıklarını görüp, sallama tabir edilen kesici alet ve pompalı tüfek ile “Çekilin önümüzden, bize karışmayın.” diyerek tehdit ettikleri, sanıklardan …’nin mağdur güvenlik görevlilerini tehdit kastı ile elindeki bıçağı demir korkuluklara vurduğu, bu suretle sanıkların üzerlerine atılı görevi yaptırmamak için direnme suçunu işledikleri Mahkemece kabul edilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Sanık … Müdafii ve Sanık …’ın Temyiz İsteklerine İlişkin
1. Olay yeri inceleme raporunda tespit edilen bulgular da dikkate alındığında, sanıkların ellerinde silahlarla giriş – çıkış kapısını kapatmalarını engelledikleri yönündeki mağdurların açık anlatımları, sanıkların tevilli ikrarları, olay anına ilişkin güvenlik kamera kaydı görüntüleri ve bu kayıtlara ilişkin CD izleme ve çözüm tutanağı neticesinde sanıkların üzerlerine atılı eylemleri gerçekleştirdikleri hususunun sübut bulduğuna ilişkin Mahkemenin takdir ve gerekçesinde bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
2. Hükmedilen hapis cezasının 2 yılın üzerinde olduğu anlaşılmakla, 5237 sayılı Kanun’un 51 inci maddesi ile 5271 sayılı Kanun’un 231 inci maddesinin beşinci fıkrasında düzenlenen hükümlerin sanık … hakkında uygulanmamasına ilişkin Mahkemenin takdir ve gerekçesinde bir isabetsizlik görülmemiştir.
3. Sanıklar hakkında temel ceza belirlenirken alt sınırdan uzaklaşılmasına ilişkin Mahkemenin takdir ve gerekçesinde bir hukuka aykırılık görülmemiştir.
B. Sair Sebepler Yönünden
Özel güvenlik görevlisi olarak çalışabilmek için 5188 sayılı Özel Güvenlik Hizmetlerine Dair Kanun’un 10 uncu maddesi uyarınca özel güvenlik eğitimini başarıyla tamamlamış olmak ve 11 inci maddesi uyarınca da valilikten çalışma izni almak zorunlu olup, anılan Kanun’un 23 üncü maddesine göre özel güvenlik görevlisi olan mağdurların kendilerine karşı işlenen suçlar nedeniyle kamu görevlisi sayılabilmesi için yukarıda açıklanan koşulları taşıması gerektiği anlaşıldığından, mağdurlar Ö. A. ve O. K.’nın bu koşulları taşıyıp taşımadığı araştırılmaksızın eksik inceleme ile sanıklar hakkında hükümler kurulması,
Nedeniyle hukuka aykırılık görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (B) bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik sanık … müdafii ile sanık …’ın temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
04.10.2023 tarihinde karar verildi.