YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/5031
KARAR NO : 2023/24926
KARAR TARİHİ : 29.11.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
KARAR TARİHİ : 03.03.2009
EK KARAR TARİHİ : 22.06.2021
KARAR SAYISI : 2004/839 E., 2009/196 K.
SUÇ : Görevi yaptırmamak için direnme
KARAR : Temyiz talebinin reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin ek kararının; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yerel Mahkemenin 03.03.2009 tarihli kararı ile sanık hakkında görevi yaptırmamak için direnme suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 265 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları, 31 inci maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca 1 yıl 6 ay hapis cezasıyla cezalandırılmasına karar verilmiştir.
Yerel Mahkemenin 22.06.2021 tarihli ek kararı ile sanığın temyiz başvurusu hakkında, 1412 sayılı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrası gereği “temyiz talebinin süresinde olmaması nedeniyle reddine” karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyizinin; yokluğunda kararın verilmesi nedeniyle savunma hakkının ihlal edildiği, bu nedenle hükmün bozulması talebine yönelik olduğu belirlenmiştir.
III. GEREKÇE
Sanığın yokluğunda verilip 26.08.2009 ve 25.11.2016 tarihlerinde usûlüne uygun şekilde tebliğ edilen karara karşı, sanığın 15.05.2020 tarihinde uzlaştırma hükümlerinden yararlanmak istediğine dair başvuruda bulunduğu, 21.06.2021 tarihinde ise yargılamanın yenilenmesi talebinde bulunduğu anlaşılmakla, usulüne uygun şekilde karardan haberdar olan sanığın, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesinin birinci fıkrasında belirlenen bir haftalık kanunî süre geçtikten sonra temyiz isteğinde bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği asıl kararın resen temyize de tabi olmadığı, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın temyiz isteği yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin ek kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
29.11.2023 tarihinde karar verildi.