YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2022/3622
KARAR NO : 2023/21846
KARAR TARİHİ : 02.10.2023

MAHKEMESİ :Ağır Ceza Mahkemesi
EK KARAR SAYISI : 2014/6 E., 2014/55 K.
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Temyiz talebinin kabule şayan olmamasından dolayı reddi
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama

İzmir 1. Ağır Ceza Mahkemesi, 07.12.2021 tarihli ve 2014/6 Esas, 2014/55 Karar sayılı ek kararının; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.İzmir 1.Ağır Ceza Mahkemesinin, 06.03.2014 tarihli ve 2014/6 Esas, 2014/55 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında hakaret suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin birinci, dördüncü fıkrası, 62 nci ve 52 nci maddeleri uyarınca neticeten 1.740,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına,
2. İzmir 1.Ağır Ceza Mahkemesinin, 08.04.2014 tarihli ve 2014/6 Esas, 2014/55 Karar sayılı ek kararı ile sanık müdafiinin temyiz başvurusu hakkında, 1412 sayılı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrası gereği “temyiz talebinin kabule şayan olmamasından dolayı reddine”,
3. Sanık müdafiinin ek kararı temyizi üzerine Yargıtay 18. Ceza Dairesi’nin 09.06.2016 tarihli 2015/41057 Esas ve 2016/12973 karar sayılı kararı ile ek kararın onanmasına,
4. Sanık tarafından yasa değişikliği nedeniyle hükmü temyiz ettiğine ilişkin 02.12.2021 tarihli talebi Mahkemenin 07.12.2021 tarihli ek kararı ile sanığın temyiz isteminin reddine,
Karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği, 7249 ve 7343 sayılı Kanunlar ile yapılan değişiklik sonucu hükmün temyiz edilebilir hale geldiği ve resen tespit edilecek nedenlerle hükmün bozulması talebine ilişkindir.
III. GEREKÇE
Sanık hakkında hükmolunan netice cezanın türü ve miktarı gözetildiğinde 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca hükmün kesin nitelikte bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği asıl kararın resen temyize de tabi olmadığı, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanığın temyiz isteği yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin ek kararında sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
02.10.2023 tarihinde karar verildi.