YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18792
KARAR NO : 2023/25018
KARAR TARİHİ : 30.11.2023

İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/621 E., 2016/274 K.
SUÇ : Hakaret
HÜKÜMLER : Beraat
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Düzeltilerek onama
Sanıklar hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararıyla sanıklar hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin birinci fıkrasıyla üçüncü fıkrasının (a) bendinde düzenlenen hakaret suçundan, 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca ayrı ayrı beraat kararları verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılanın temyiz isteği; hükümleri temyiz etme iradesinden ibarettir.

III. OLAY VE OLGULAR
1.Katılan ve sanıkların aynı hastanede doktor olarak görev yaptıkları, olay tarihinde sanıkların, iş bırakma eylemine katılmayarak çalışmaya devam eden katılanın muayene odasına girerek, hastaların ve personelin gözü önünde, koridorda bekleyen hastalarında görüp duyacağı şekilde alkış yaparak çalışıyor olmasını protesto etmek suretiyle hakaret ettikleri iddiasıyla kamu davasının açıldığı ve Mahkemece yapılan yargılama neticesinde, sanıkların eyleminin hakaret suçunun unsurlarını oluşturmadığı, gerek taraf beyanlarından ve gerekse dinlenen tanık beyanlarından olay sırasında sanıkların alkış çalma eylemleri dışında suç teşkil eden başka bir eylemlerinin olmadığının anlaşılması karşısında sanıklar hakkında, üzerlerine atılı suçu işlediklerine dair mahkûmiyetlerine yeter nitelikte delil bulunmadığından 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (e) bendi uyarınca ayrı ayrı beraat kararları verildiği belirlenmiştir.
2.Sanıkların savunmaları, katılan ve tanıklar Ö.A. ile F.İ.’nin beyanları tespit edilerek dava dosyasına eklenmiştir.
IV. GEREKÇE
1.Tüm dosya kapsamı, sanıkların savunmaları, tanıkların beyanları, oluş karşısında, sanıklar hakkında beraat kararı verilmesine ilişkin Mahkemenin takdir ve gerekçesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.
2.Sanıkların eylemlerinin hakaret suçunun unsurlarını oluşturmadığının kabul edilmesi karşısında, sanıklar hakkında hakaret suçundan 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi uyarınca beraat kararı verilmesi gerektiği gözetilmeden, aynı madde ve fıkranın (e) bendi uyarınca beraat kararları verilmesi hukuka aykırı bulunmuş olup söz konusu hukuka aykırılık Yargıtay tarafından giderilmiş, hükümlerde bu husus dışında bir hukuka aykırılık görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünün (2) numaralı bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik katılanın temyiz isteği yerinde görüldüğünden HÜKÜMLERİN, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği BOZULMASINA, bu husus yeniden yargılamayı gerektirmediğinden aynı Kanun’un 322 nci maddesi gereği hüküm fıkrasından “5271 sayılı CMK’nın 223/2-e maddesi” ibaresinin çıkarılarak yerine “5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin ikinci fıkrasının (a) bendi” ibaresinin eklenmesi suretiyle, HÜKÜMLERİN, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle DÜZELTİLEREK ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
30.11.2023 tarihinde karar verildi.