Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2021/18515 E. 2023/25103 K. 04.12.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/18515
KARAR NO : 2023/25103
KARAR TARİHİ : 04.12.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/633 E., 2016/313 K.
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet, ceza verilmesine yer olmadığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Onama, ret, bozma

Sanık hakkında katılana yönelik kasten yaralama suçundan neticeten hükmolunan (1.000,00) TL adlî para cezasına ilişkin mahkûmiyet kararının tür ve miktarı itibarıyla 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmıştır.
Yerel Mahkemenin 04.06.2016 tarihli ek kararı ile …’in temyiz talebinin reddine karar verilmiştir.
Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği katılanın hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
İstanbul Anadolu 67. Asliye Ceza Mahkemesi’nin Kararı ile Sanık Hakkında,
1. Kasten yaralama suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ıncı maddesinin ikinci fıkrası, 29, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca neticeten 1.000,00 TL adlî para cezası ile cezalandırılmasına,
2.Hakaret suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 129 uncu maddesinin birinci fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığına,
Karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
…’in temyiz isteği, suçtan zarar görmesine rağmen katılma talebinin reddedildiğine, katılma talebinin kabulüne ve resen tespit edilecek nedenlerle ek kararın bozulması talebine ilişkindir.
Katılanın temyiz isteği; suçun sübut bulduğu, ceza verilmesine yer olmadığı kararının şartlarının oluşmadığına, hapis cezası verilmesi gerektiğine, verilen cezada alt sınırdan uzaklaşılması gerektiğine, delillerin hatalı değerlendirildiğine ve re’sen tespit edilecek nedenlerle hükmün bozulması talebine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanık ve katılanın aralarındaki duygusal ilişkiyi konuşmak için buluştuklarında sanığın katılanı basit tıbbi müdahale ile giderilir şekilde yaraladığı ve sanığın çantasının katılan tarafından verilmemesi üzerine hakaret ettiği kabul edilerek kasten yaralama suçundan cezalandırılmasına ve hakaret suçunun ise haksız harekete tepki olarak işlendiği kabul edilerek ceza verilmesine yer olmadığına karar verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Kasten Yaralama suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Hükmün tür ve miktarı itibarıyla 5320 sayılı Kanun’un geçici 2 nci maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmakla, katılanın temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
B. …’in Talebi Hakkında Kurulan Ek Karar Yönünden
Suçtan doğrudan zarar görmeyip, 5271 sayılı Kanun’un 237 nci maddesinin birinci fıkrası uyarınca mezkûr suçtan açılan kamu davasına katılma hakkının ve aynı Kanun’un 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği bu suçtan kurulan hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunmadığı, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği asıl kararın re’sen temyize de tabi olmadığı, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, temyiz isteği yerinde görülmemiştir.
C. Hakaret Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, katılanın beyanı, sanığın aşamalardaki savunması, CD inceleme tutanağı, olayın meydana geliş şekli gözetildiğinde Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılanın yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
V. KARAR
A. Kasten Yaralama suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünün (A) bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik katılanın temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,

B. …’in Talebi Hakkında Kurulan Ek Karar Yönünden
Gerekçe bölümünün (B) bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin 04.06.2016 tarihli ek kararında herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden EK KARARIN , Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
C. Hakaret Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünün (C) bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararında katılan tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz sebeplerinin reddiyle HÜKMÜN, Tebliğname’ye aykırı olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
04.12.2023 tarihinde karar verildi.