YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16623
KARAR NO : 2023/24744
KARAR TARİHİ : 27.11.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2016/93 E., 2016/279 K.
SUÇ : Hakaret
HÜKÜM : Ceza verilmesine yer olmadığı
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (52 71 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Mersin (Kapatılan) 15. Asliye Ceza Mahkemesi kararı ile sanık hakkında 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinde düzenlenen hakaret suçundan, aynı Kanun’un 129 uncu maddesinin üçüncü fıkrası uyarınca ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteğinin; sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin somut delil ile ispatlandığına ve sanığın cezalandırılması gerektiğine yönelik olduğu belirlenmiştir.

III. OLAY VE OLGULAR
Sanığın, aralarında husumet bulunan katılana, lojman içerisinde hakaret ettiği ve katılanın “Terbiyesizlik yapma.” sözlerinden ötürü hakaretin karşılıklı olduğu iddia ve kabul olunmuştur.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın hakaret içerikli sözleri üzerine, katılanın “Terbiyesizlik yapma” şeklindeki ifadesinin hakaret suçunun unsurlarını taşımaması karşısında, sanık hakkında yasal olmayan gerekçeyle 5237 sayılı Kanun’un 129 uncu maddesinin üçüncü fıkrasının uygulanması,
2. Kabule göre de;
Uygulama maddesinin 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin dördüncü fıkrasının (c) bendi yerine, aynı maddenin sekizinci fıkrası olarak gösterilmesi hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik katılan vekilinin temyiz isteği yerinde görüldüğünden HÜKMÜN, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
27.11.2023 tarihinde karar verildi.