YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/16512
KARAR NO : 2023/23495
KARAR TARİHİ : 01.11.2023
İNCELENEN KARARIN
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/214 E., 2016/139 K.
SUÇLAR : Hakaret, kasten yaralama
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma
Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Danıştay Kanunu ile Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanununun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkında Kanun’un 8 inci maddesi uyarınca yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararıyla sanığın hakaret suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası uyarınca 3 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, kasten yaralama suçundan ise 5237 sayılı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası ile üçüncü fıkrasının (a) bendi uyarınca 6 ay hapis cezası ile cezalandırılmasına, karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz istemi, kararın usul ve kanuna aykırı olduğuna, hakkında haksız tahrik hükümlerinin uygulanması gerektiğine, her türlü şüpheden uzak ve kesin delil bulunmadığı halde hakkında mahkûmiyet kararı verildiğine ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Eşi ile ayrı evlerde yaşayan sanığın, olay günü eşinin oturduğu evi satmak amacıyla müşteri getirdiği, eşinin evi göstermemesi nedeniyle taraflar arasında tartışma çıktığı, tartışma sırasında sanığın “Bu evden si….r ol git, a…a koyduğum.” biçimindeki sözlerle hakaret edip, araya giren oğluna yumruk atmak suretiyle onun yaralanmasına neden olduğu iddiasıyla hakaret ve kasten yaralama suçlarından açılan davada Mahkeme, tüm dosya kapsamına göre, oluşu iddianamedeki gibi kabul ederek sanığın her iki suçtan cezalandırılmasına karar vermiştir.
IV. GEREKÇE
1. Sanığın Temyiz Nedenleri Yönünden
Sanığın eşi ve oğlunun beyanları, tanık olarak dinlenen komşularının hakaret iddiasını doğrular nitelikteki ifadeleri, oğlu hakkında düzenlenen rapor ile tüm dosya kapsamına göre atılı hakaret ve kasten yaralama suçlarını işlediği yönündeki Mahkemenin inanç ve takdirinde hukuka aykırılık görülmemiş, haksız tahrik dışındaki sanığın diğer temyiz nedenlerine de itibar edilmemiştir.
2. Sair Temyiz Nedenleri Yönünden
a.Hakaret suçunun eşine karşı işlendiği kabul edilmesine karşın hüküm fıkrasında suçun oğluna karşı işlendiğinin, kasten yaralama suçunun, oğluna karşı işlendiği kabul edilmesine karşın hüküm fıkrasında suçun kardeşe karşı işlendiği kabul edilerek kararda çelişkiye düşülmesi,
b.Hakaret suçunda temel cezanın 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin birinci fıkrası yerine aynı Kanun’un 86 ncı maddesinin ikinci fıkrası uyarınca tayin edilmesi,
c.Kararın gerekçesinde 5237 sayılı Kanun’un 62 nci maddesinin uygulandığı belirtilmesine karşın hüküm fıkrasında bu kanun maddesi uygulanmayarak kararda çelişki meydana getirilmesi,
d.Tarafların birbirlerini suçlamaları, tanık olarak dinlenen N. Y. ile E. Y.’nin olayın başlangıç anına dair bilgilerinin olmaması ve taraflar arasında yaşanan olayda ilk haksız eylemin kim tarafından başlatıldığının tespit edilememesi karşısında, olayın çıkış sebebi ile gelişimi üzerinde durularak haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağının tartışılmaması,
e.Suç tarihinde uzlaşma kapsamında kalan eşe karşı hakaret suçunun, bu kapsamda olmayan alt soya karşı kasten yaralama suçu ile birlikte işlenmesi, hükümden sonra 24.10.2019 tarihinde yürürlüğe giren 7188 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun’un 253 üncü maddesinin üçüncü fıkrasına, “birlikte” ibaresinden sonra gelmek üzere “aynı mağdura karşı” ibaresinin eklenmiş olması karşısında, hakaret suçuna ilişkin 6763 sayılı Kanun’un 35 inci maddesi ile değişik 5271 sayılı Kanun’un 254 üncü maddesi uyarınca aynı Kanun’un 253 üncü maddesinde belirtilen esas ve usûle göre uzlaştırma işlemleri yerine getirilip sonucuna göre sanığın hukuki durumunun yeniden değerlendirilmesinde zorunluluk bulunması,
f.Eşine karşı hakaret suçunda bir önceki fıkra uyarınca taraflar arasında uzlaştırma sağlanamaması halinde, kasten yaralama suçunda ise her halükarda, 7188 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu ve Bazı Kanunlarda Değişiklik Yapılmasına Dair Kanun’un 24 üncü maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinde basit yargılama usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, 5271 sayılı Kanuna 7188 sayılı Kanunla eklenen geçici 5 inci maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 Karar sayılı kararıyla “basit yargılama usulü” yönünden Anayasa’nın 38 inci maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinin birinci fıkrası kapsamına giren suçlar yönünden; Anayasa’nın 38 inci maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 7 ve 5271 sayılı Kanun’un 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
Nedenleriyle hukuka aykırılık görülmüştür.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
08.11.2023 tarihinde karar verildi.