YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12813
KARAR NO : 2023/19909
KARAR TARİHİ : 14.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/353 E., 2016/227 K.
SUÇ : Fuhuş
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükümleri temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanunun 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanunun 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yerel Mahkemece sanık hakkında 09.01.2015 ve 01.03.2015 tarihli eylemleri için fuhuş suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 227 nci maddesinin ikinci fıkrası, 53 üncü maddesi ve 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca iki kez 2 yıl hapis ve 100 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteminin, suçu ikrar etmesine karşın hakkında ağır bir hüküm verildiğine, bu nedenlerle hükümlerin bozulması talebine yönelik olduğu belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanığın 09.01.2015 ve 01.03.2015 tarihlerinde fuhuş yapan bir bayanın fuhuş yapmasına yönelik telefon numarası ve takma isminin yazılı olduğu ve bir bayan resmi bulunan kartları dağıtmak suretiyle iki kez fuhuşa aracılık eyleminde bulunduğu Yerel Mahkemece kabul olunmuştur.
IV. GEREKÇE
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre yapılan incelemede, başkaca nedenler de yerinde görülmemiştir.
Ancak;
09.01.2015 ve 01.03.2015 tarihli tutanak içeriklerine göre, polislerin devriye görevi ifa ettikleri sırada fuhuş amacıyla hazırlanmış olan ve telefon numarası içeren kartvizitlerin sanık tarafından sokakta yerlere atıldığının tespit edildiği, sanığın alınan savunmasında paraya ihtiyacı olduğunu, bir arkadaşı vasıtasıyla bu kartları dağıtmakta iken polislerin kendisini yakaladığını, mağduru hiç görmediğini ifade etmesi ve suç tarihi itibarıyla 6763 sayılı Kanun’la değişik 5237 sayılı Kanun’un 227 nci maddesinin üçüncü fıkrasının yürürlükte bulunmadığının anlaşılması karşısında; sanığın, mağdurun gerçekleştirdiği fuhuş eylemlerine 5237 sayılı Kanun’un 227 nci maddesinin ikinci fıkrası kapsamında katkı sağladığına veya mağdurla fiili irtibatı bulunduğuna dair dosyada mevcut her türlü şüpheden uzak, kesin bir delil bulunmadığı ve sanığın sadece kartvizit dağıtmaktan ibaret eyleminin 5237 sayılı Kanun’un 227 nci maddesinin ikinci fıkrası kapsamında suç teşkil etmediği gözetilmeden yazılı şekilde mahkûmiyet kararı verilmesi,
Nedeniyle hukuka aykırılık görülmüştür.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden HÜKMÜN, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
14.06.2023 tarihinde karar verildi.