Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2021/12462 E. 2023/19850 K. 14.06.2023 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/12462
KARAR NO : 2023/19850
KARAR TARİHİ : 14.06.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2015/693 E. 2015/820 K.
SUÇ : Fuhuş
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Bozma

Sanık hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteklerinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararı ile sanık hakkında mağdurlara yönelik fuhuş suçundan ayrı ayrı, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 227 inci maddesinin ikinci fıkrası, 43 üncü maddesinin birinci fıkrası, 62 inci maddesinin birinci fıkrası ve 53 üncü maddesinin birinci fıkrası uyarınca neticeten 2 yıl 1 ay hapis ve 600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve hak yoksunluklarına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
1. Sanık müdafiinin temyiz isteğinin, eksik incelemeyle usul ve yasaya aykırı karar verildiğine ve re’sen tespit edilecek sebeplerle hükümlerin bozulması talebine yönelik olduğu belirlenmiştir.
2. O yer Cumhuriyet savcısının temyiz isteğinin, hapis cezasında alt sınırdan hüküm kurulmuş olmasına karşın, adli para cezasında alt sınırdan uzaklaşmasına ve re’sen tespit edilecek sebeplerle hükümlerin bozulması talebine yönelik olduğu belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanığın güzellik salonunu işlettiği, mağdurlar … G., … E., … A. ve … S.’nin sanığın güzellik salonunda çalıştıkları, sanığın güzellik salonuna gelen müşterilere masöz ve köpük gibi normal hizmetlerin dışında mağdurları da kullanmak suretiyle zincirleme surette fuhuş yaptırdığı ve fuhuş için aracılık ettiği ve yer temin ettiği, olay tutanağı, tanıklar B.K ve H.Y.’nin ve mağdur … S.’nin soruşturma aşamasındaki beyanları ile sabit olduğu, Yerel Mahkemece kabul olunmuştur.
IV. GEREKÇE
Olay tutanağı, tanıklar B.K ve H.Y.’nin ve mağdur … S.’nin soruşturma aşamasındaki beyanları karşısında sanığın mağdurlar … G. ve … S.’ye yönelik atılı suçu işlediğine dair Mahkemenin inanç ve takdirinde hukuka aykırılık görülmemiştir.
Ancak,
1. Mağdurlar … A. ve … E.’nin aşamalardaki beyanlarında sanığa yönelik fuhuşa aracılık iddiasının olmaması, tanıklar B.K ve H.Y. ve mağdurlar … G. ve … S.’nin beyanlarında da mağdurların sanık tarafından fuhuşa yönlendirildiğine dair anlatımlarının bulunmaması karşısında, sanık hakkında mağdurlar … A. ve … E.’ye yönelik eylemler yönünden her türlü şüpheden uzak cezalandırılmasına yeterli ve somut delil olmadığından beraatine karar verilmesi gerektiğinin gözetilmemesi,
2. Kanun koyucunun ayrıca adli para cezası öngördüğü suçlarda, hapis cezasının alt sınırdan tayini halinde mutlak surette adli para cezasının da alt sınırdan tayini gerektiği yönünde bir zorunluluk bulunmamakta ise de, alt sınırdan uzaklaşmanın gerekçelerinin gösterilmesi, dayanılan gerekçelerin de yasal olması ve dosya içeriğiyle örtüşmesi gerektiği halde; sanık hakkında fuhuş suçundan 5237 sayılı Kanun’un 227 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca hüküm kurulurken, farklı gerekçe göstermeksizin, hapis cezasının alt sınırı olan 2 yıl hapis cezasına hükmedilmesine karşın, adli para cezasının belirlenmesi sırasında alt sınır olan 5 gün yerine 30 gün adli para cezasına hükmolunması suretiyle fazla ceza tayini,
Hukuka aykırı bulunmuştur.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin kararına yönelik sanık ve O yer Cumhuriyet savcısının temyiz istekleri yerinde görüldüğünden hükümlerin, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
14.06.2023 tarihinde karar verildi.