YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2021/11776
KARAR NO : 2023/19607
KARAR TARİHİ : 07.06.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SAYISI : 2014/415 E., 2015/758 K.
SUÇLAR : Tehdit, hakaret
HÜKÜMLER : Mahkûmiyet
TEBLİĞNAME GÖRÜŞÜ : Ret, onama
Sanık hakkında tehdit suçundan neticeten hükmolunan 1.000 TL adlî para cezasına ilişkin mahkûmiyet kararının, tür ve miktarı itibarıyla 5320 sayılı Kanun’un geçici 2 nci maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmıştır.
Sanık hakkında hakaret suçundan kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1. Yerel Mahkemece sanık hakkında tehdit suçundan 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının son cümlesi ve 62 nci maddesi uyarınca 1.000 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
2. Yerel Mahkemece sanık hakkında hakaret suçundan 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin birinci ve dördüncü fıkraları ile 62 nci maddesi uyarınca 3400 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafiinin temyiz isteği, taraflar arasında önceye dayalı husumet oluştuğu, katılanın bu husumet sebebiyle iftirada bulunduğu, sanığın olay günü şehir dışında olduğuna dair tanıkların dinlendiği, beşinci katta bulunan katılan ve tanıkların aracın içinden bağıran bir kişiyi teşhis etmelerinin mümkün olmadığı, katılan ve tanıkların, sanığın araçtan çıkıp çıkmadığı hususunda çelişkili beyan verdikleri ve sanığın beraatine karar verilmesi gerektiğine vesaire ilişkindir.
III. OLAY VE OLGULAR
Katılan … E.’nin 2007-2010 yılları arasında sanığın sahibi olduğu firmada çalıştığı, daha sonra işten çıkartıldığı, katılan ile sanık arasında husumet oluştuğu ve taraflar arasında devam eden davaların bulunduğu, olay tarihi olan 03.06.2014 günü saat 22.00 sıralarında sanığın katılanın ikametinin önüne aracı ile giderek katılana hitaben “Bunun hesabını vereceksin, k…, senin a… koyarım.” şeklinde hakaret ve tehditte bulunduğu Mahkemece kabul edilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Tehdit Suçuna Yönelik Temyiz Sebepleri Yönünden
Hükmün tür ve miktarı itibarıyla 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca kesin nitelikte bulunduğu anlaşılmakla, sanık müdafiinin temyiz isteğinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
B. Hakaret Suçuna Yönelik Temyiz Sebepleri Yönünden
1. Sanık Müdafiinin Temyiz Sebepleri Yönünden
Tanık İ. D.’nin beyanında sanığın haziran ayının birinde …’ne geldiğini ve o gece bir otelde kaldığını, ayın ikisinden altısına kadar da kendisinin yayla evinde kaldığını beyan ettiği, tanıklar Ş. Y., V. T. ve H. D.’nin ise sanığın haziran ayının 3’ü ya da 4’ü gibi duruşmasının olduğunu, akşam saatlerinde …’ne geldiğini, burada işin sahibi olan İ. D.’nin yayla evinde kaldığını beyan ettikleri, tanık beyanlarında sanığın hangi tarihte …’ne gittiğine dair çelişki oluşması sebebiyle anılan tanık beyanlarına itibar edilmediği, diğer tanıklar N. K, G. K., S. T. ve H. Ç.’nin ise katılanın iddialarını doğrular nitelikte benzer içerikli beyanda bulunmaları sebebiyle beyanlarına itibar edilerek Olay ve Olgular bölümünde anlatıldığı şekliyle sanığın üzerine atılı hakaret eylemini gerçekleştirdiği hususunun sübut bulduğu şeklindeki Mahkemenin takdir ve gerekçesinde hukuka aykırılık görülmemiştir.
2. Sair Temyiz Sebepleri Yönünden
1. Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
2. Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanun’da öngörülen suç tipine uyduğu,
3. Sanık hakkında tayin olunan 87 gün adli para cezası 5237 sayılı Kanun’un 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca günlüğü 40 TL’den adli para cezasına çevrilirken neticeten 3.480 TL adli para cezası yerine hesap hatası yapılarak 3.400 TL adli para cezasına hükmedilmesi suretiyle eksik ceza tayin edilmiş ise de aleyhe temyiz olmadığından bozma yapılamayacağı anlaşıldığından,
4. Sair yönlerden yapılan incelemede hukuka aykırılık görülmemiştir.
V. KARAR
A. Tehdit Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünün (A) bendinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik sanık müdafiinin temyiz isteğinin, 1412 sayılı Kanun’un 317 nci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle REDDİNE,
B. Hakaret Suçundan Kurulan Hüküm Yönünden
Gerekçe bölümünün (B) bendinde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
07.06.2023 tarihinde karar verildi.