YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/34414
KARAR NO : 2023/14944
KARAR TARİHİ : 23.02.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı, sanık hakkında 27.05.2014 tarih 2013/155 Esas 2014/366 Karar sayılı kararı ile mala zarar vermenin nitelikli halleri suçundan erteli verilen mahkumiyet kararının temyiz edilmeksizin 30/06/2014 tarihinde kesinleştiği anlaşıldığından, hakaret suçundan hükmün açıklandığı kararda ikinci kez dava konusu olmayan mala zarar vermenin nitelikli halleri suçundan, sanığın mahkumiyetine karar verilmesinin hukuki değerden yoksun olduğu sanık temyizinin hakaret suçu yönünden kurulan hükme yönelik olduğu belirlenerek yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
a-Sanık hakkında hakaret suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin üçüncü fıkrasının a bendi, 43 üncü maddesinin ikinci fıkrasının yollamasıyla aynı maddenin birinci fıkrası, 62 inci maddesinin birinci fıkrası, 52 nci maddesinin ikinci fıkrası uyarınca 7.600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasına ve 5 yıl denetim süresi belirlenmesine karar verildiği, kararın 30.06.2014 tarihinde kesinleştiği,
b-Sanığın 15.09.2014 tarihinde işlediği kasıtlı suçtan mahkum olup kesinleşmesi nedeniyle, açıklanması geri bırakılan hüküm açıklanarak sanık hakkında hakaret suçundan, 5237 sayılı Kanunu’nun 125 nci maddesinin üçüncü fıkrasının a bendi, 43 üncü maddesinin ikinci fıkrasının yollamasıyla aynı maddenin birinci fıkrası, 62 inci maddesinin birinci fıkrası, 52 nci maddesinin ikinci ve dördüncü fıkrası uyarınca 7.600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, karar verilmiştir.

II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteğinin; suçun işlendiğine dair müştekilerin beyanlarından başka delil bulunmadığına, suçu işlemediğine, tanık beyanlarına arkadaşları olması sebebiyle itibar edilmediğine, adil yargılanma, şüpheden sanık yararlanır ve sair temel ilkelerle bağdaşmadığına, hakkında Türk Ceza Kanunu’nun 50, 51inci, Ceza Muhakemesi Kanunu’nun 231 inci maddelerinin uygulanması gerektiğine, mahkumiyet hükmünün bozulmasına, beraat kararı verilmesi gerektiğine, vesaire ilişkindir.

III. OLAY VE OLGULAR
Olay günü sanığın arkadaşları ile birlikte boş bir inşaatta oturdukları, müştekilerin bu inşaatı kontrol etmek için olay yerine gittikleri burada bulunan sanık ve arkadaşlarının kaçmaya başladıkları, sanığın müştekilere hitaben sinkaflı şekilde hakaret ettiği ve binanın aşağısında bulunan ekip araçlarının ön camını kırdığı, esasen olay anında müştekilerin suçu gerçekleştiren kişiyi yalnızca teşhise dayalı olarak söyledikleri, sonradan bu kişinin sanık olduğu sanık ve arkadaşları olan tanıkların anlatımına müştekilerin teşhisleri sonucu itibar edilemeyeceği, sanığın kırdığı camın zararını giderdiği, bu suretle sanık hakkında hakaret suçu nedeniyle 5237 sayılı Kanun’un 125/3-a, 43/2, 62 maddeleri uyarınca cezalandırılmasına, inşaat halindeki binanın aleni olarak sayılması mümkün olmadığından hakkında aynı Kanun’un 125/4 üncü maddesinin uygulanmasına yer olmadığı, Yerel Mahkemece kabul olunmuştur.

IV. GEREKÇE
A. Sanığın Temyiz Sebebi Yönünden
Sanık savunması, müşteki beyanları ve olay tutanağından anlaşılacağı üzere hakkında mahkûmiyet kararı verilmesinde, Mahkemenin delilleri takdir ve gerekçesinde hukuka aykırılık görülememiştir.
B. Sair Yönlerden
Sanığa yükletilen hakaret eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın kanuni bağlamda uygulandığı anlaşıldığından,
Sair yönlerden yapılan incelemede hukuka aykırılık görülmemiştir.

V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle sanık tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
23.02.2023 tarihinde karar verildi.