YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/33700
KARAR NO : 2023/9046
KARAR TARİHİ : 16.02.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararı ile sanık hakkında hakaret suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 129 uncu maddesinin üçüncü fıkrası ile 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin dördüncü fıkrasının (c) bendi uyarınca ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan vekilinin temyiz isteğinin, hükmün hukuka aykırı olarak, mevcut delillere uygun olmayan şekilde, eksik inceleme ile verilmiş olduğu, sanığın üzerine atılı suçu işlediğinin sabit olduğu, tanık ve katılanın beyanlarının mahkemece hatalı olarak yorumlandığı, suçun yasal unsurlarının olayda oluştuğu, sanığın mahkumiyetine karar verilmesi gerektiği, bu nedenlerle ve resen tespit edilecek sebeplerle hükmün bozulması talebine yönelik olduğu belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Sanık ile katılanın daha önce evli oldukları, ortak çocuklarının okula tek başına gidip gelmesi nedeniyle sanığın, katılanı aradığı bu konuyu konuştukları esnada, tanık …’nın beyanından anlaşıldığı üzere sanığın katılana “Orospuluk yapacağına çocuğuna sahip çık.” diyerek hakaret ettiği şeklinde iddia olunan olayda, katılanın da sanığa yönelik aksi ispatlanamayan savunmasına göre “S**tir git.” dediği, Yerel Mahkemece bu şekilde gelişen olayda, hakaret suçuna ilişkin eylemin sanık lehine değerlendirme yapılarak karşılıklı hakaret şeklinde gerçekleştiği kabul edilerek sanık hakkında ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmiştir.
IV. GEREKÇE
A. Katılan Vekilinin Temyiz Sebepleri Yönünden
İncelenen dava dosyası içeriğine göre, sanığın aşamalardaki tutarlı savunmaları ile katılanın mahkeme huzurunda verdiği “O esnada sinirlenmişim bu nedenle iddianamede belirtildiği şekilde s**ir git sözünü söyleyip söylemediğimi bilemiyorum.” şeklindeki beyanı karşısında, Yerel Mahkemece katılanın böyle bir söz söylemiş olabileceğine yönelik sözün, tevilli ikrar olduğu ve tarafların karşılıklı birbirlerine yönelik hakarette bulunduklarının kabulüne dair Mahkemenin inanç ve takdirinde hukuka aykırılık bulunmadığından katılan vekilinin temyiz sebepleri yerinde görülmemiştir.
B. Sair Hususlar Yönünden;
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, katılan vekilinin yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin kararında katılan vekili tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, temyiz sebeplerinin reddiyle hükmün Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
16.02.2023 tarihinde karar verildi.