YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/32381
KARAR NO : 2022/19162
KARAR TARİHİ : 06.10.2022

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit

KARAR
Yerel Mahkemece bozma üzerine verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede;
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 2017/819 esas, 2019/700 sayılı kararında açıklandığı gibi sanığa yönteme uygun olarak tebliğ edilmeyen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararının kesinleşmediği, hükmün açıklanmasının geri bırakılmasının ancak kesinleşmesinden sonra denetim süresi içinde kasıtlı bir suç işlenmesi nedeniyle açıklanabileceği, hükmün açıklanmasının geri bırakılması kesinleşmeden işlenen ikinci suç nedeniyle açıklanma halinde açıklanan hükmün hukuki değerden yoksun olacağı, mahkumiyet hükmünün sonuçlarını doğuramayacağı ve zamanaşımının durmasından ve kesilmesinden de söz edilemeyeceği,
Somut olayda mahkemece verilen hükmün açıklanması kararının sanık …’e yönteme uygun tebliğ edilmediğinden ve kesinleşmesinden söz edilemeyeceği, açıklanan mahkumiyet hükmünün hukuki değerden yoksun olduğu, zamanaşımını son kesen nedenden sonra sanığa atılı suça ilişkin yasa maddesinde öngörülen cezanın üst sınırı uyarınca, 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e. ve 67/2. maddelerine göre, suçun tabi bulunduğu 8 yıllık olağan dava zamanaşımının gerçekleştiğinin gözetilmemesi,
Kanun’a aykırı, sanık …’in temyiz istemi bu nedenle, yerinde görüldüğünden, 5320 sayılı Kanun’un 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca, tebliğnamaye uygun olarak, başkaca yönleri incelenmeksizin HÜKMÜN BOZULMASINA, ancak, yeniden yargılama yapılmasını gerektirmeyen bu hususta CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak karar verilmesi mümkün olduğundan, sanık hakkında açılan kamu davasının gerçekleşen asli dava zamanaşımı nedeniyle 5237 sayılı TCK’nın 66/1-e. ve CMK’nın 223/8. maddeleri gözetilerek (DÜŞMESİNE), 06/10/2022 gününde oy birliğiyle karar verildi.