YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/30860
KARAR NO : 2023/3812
KARAR TARİHİ : 15.02.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret

Sanık hakkında kurulan hükmün; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu ve itiraza tabi olmaması nedeniyle Yerel Mahkemenin 05/10/2016 tarihli ek kararının yok hükmünde olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteğinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
1.Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararı ile sanık hakkında hakaret suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin üçüncü fıkrasının (a) bendi, 43 üncü maddesinin ikinci ve birinci fıkrası, 62 inci maddesi uyarınca 7.600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına ve 20 eşit taksitlendirmeye karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanığın temyiz isteği; hakaret etmediğine, evine zorla girilmesine tepki verdiğine, cezanın usul ve yasaya aykırı olduğuna, vesaire, yönelik olduğu belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
1.Sanığın kamu görevlisi müşteki ve mağdurlara evinde hakaret ettiği Yerel Mahkemece kabul olunmuştur.
2.Sanığın, üzerine atılı suçlamayı kabul etmediği yönünde savunma yaptığı anlaşılmıştır.
3.Katılan ve mağdurların her aşamada oluşa ilişkin istikrarlı ve birbiriyle uyumlu anlatımlarının bulunduğu tespit edilmiştir.
4.Katılan ve mağdurlar tarafından tanzim edilen olay tutanağı dava dosyasında mevcuttur.
5.Sanığa ait adlî sicil kaydı dava dosyasında mevcuttur.
IV. GEREKÇE
A.Sanığın Hakaret Etmediğine İlişkin Temyiz Sebebi Yönünden
Katılan ve mağdurların her aşamadaki oluşa ilişkin istikrarlı ve birbiriyle uyumlu beyanları, oluş, dava dosyası kapsamı karşısında sanığın eyleminin sübuta erdiği belirlenmekle, sanık hakkında mahkûmiyet hükmü kurulmasında bir isabetsizlik görülmemiştir.
B.Haksız Tahrik Yönünden
Sanığın kovuşturma aşamasında katılan ve mağdurların olay günü evine ayakkabılarını çıkartmadan girdiğini beyan etmesi ve bu savunmasının temyiz dışı sanık …’nın her aşamadaki anlatımları ile de doğrulanması karşısında sanık hakkında 5237 sayılı Kanun’un 129 uncu maddesinin birinci fıkrası gereği haksız tahrik hükümlerinin uygulanıp uygulanmayacağı tartışılmadan, yetersiz gerekçeyle hüküm kurulması hukuka aykırı bulunmuştur.
C.Sair Temyiz Sebepleri Yönünden
Sanık hakkında kurulan hükümde;
17.10.2019 gün ve 7188 sayılı Kanun’un 24 üncü maddesiyle değişik 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinde Basit Yargılama Usulü düzenlenmiş olup, bu düzenlemenin uygulanmasıyla ilgili olarak, 5271 sayılı Kanun’a 7188 sayılı Kanun’la eklenen geçici 5 inci maddenin birinci fıkrasının (d) bendinde yer alan “hükme bağlanmış” ibaresinin, Anayasa Mahkemesinin 14.01.2021 tarihli ve 2020/81 Esas, 2021/4 Karar sayılı kararıyla “basit yargılama usulü” yönünden Anayasa’nın 38 inci maddesine aykırı görülerek iptaline karar verilmesi karşısında, temyiz incelemesi yapılan ve 5271 sayılı Kanun’un 251 inci maddesinin birinci fıkrası kapsamına giren suç yönünden; Anayasa’nın 38 inci maddesi ile 5237 sayılı Kanun’un 7 ve 5271 sayılı Kanun’un 251 vd. maddeleri gereğince yeniden değerlendirme yapılması zorunluluğu,
V. KARAR
Gerekçe bölümünün (B ve C) bentlerinde açıklanan nedenle Yerel Mahkemenin kararına yönelik sanığın temyiz isteği yerinde görüldüğünden hükmün, 1412 sayılı Kanun’un 321 inci maddesi gereği, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle BOZULMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,

15.02.2023 tarihinde karar verildi.