YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/30571
KARAR NO : 2023/990
KARAR TARİHİ : 09.02.2023
MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Hakaret
Sanık ve katılan sanıklar hakkında kurulan hükümlerin; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir oldukları, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenlerin hükümleri temyize hak ve yetkilerinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteklerinin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir sebeplerin bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
Katılan sanıkların hakaret, yaralama ve tehdit suçlarından, Cumhuriyet savcısının ise kasten yaralama ve tehdit suçlarından verilen hükmün açıklanmasının geri bırakılması kararlarına yönelik itirazlarının 08.11.2016 tarihli ek karar ile reddedildiği ve bu ek karara yönelik bir temyizin bulunmadığı anlaşılmış olup, katılan sanıkların temyizlerinin yalnızca hakaret suçunda verilen ceza verilmesine yer olmadığına dair hükümlere yönelik olduğu belirlenmiştir.
I. HUKUKÎ SÜREÇ
Yukarıda tarih ve sayısı belirtilen incelemeye konu Yerel Mahkemenin kararı ile katılan sanıklar … ve … ile sanık … hakkında hakaret suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 129 uncu maddesinin üçüncü fıkrası ile 5271 sayılı Kanun’un 223 üncü maddesinin dördüncü fıkrasının (c) bendi uyarınca ayrı ayrı ceza verilmesine yer olmadığı kararı verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Katılan sanıklar … ve …’in temyizlerini ortak dilekçeyle sundukları, gerekçe içermeyen temyiz başvurularında, sanık … hakkında verilen hükmü sanık aleyhinde bozulmasını talep ettikleri, kendileri hakkında verilen hükümler yönünden ise beraat kararı verilmesi talebiyle temyiz ettikleri belirlenmiştir.
III. OLAY VE OLGULAR
Katılan sanıklar … ile …’ın kardeş oldukları, sanık … ile aralarında arazi anlaşmazlığı nedeniyle husumet bulunduğu, olay tarihinde katılan sanıklar … ve …’ın, sanık …’ün evinin dışında konuştukları sırada aralarında tartışma başladığı, bu sırada katılan sanıklar … ve …’ın, diğer sanık …’e ve eşine hitaben “… a***a koduklarım, …” demek sureti ile hakaret ettikleri, sanık …’ün ise katılan sanıklar … ve …’a hitaben “s***n gidin şuradan, anasını avradını si***in çocukları” şeklinde hakaret ettiği şeklinde iddia olunan olayda, Yerel Mahkemece sanık … ile katılan sanıklar … ve …’ın karşılıklı olarak birbirlerine hakaret ettikleri kabul edilmiştir.
IV. GEREKÇE
Yapılan duruşmaya, toplanıp karar yerinde gösterilen delillere, Mahkemenin yargılama sonuçlarına uygun şekilde oluşan inanç ve takdirine, incelenen dava dosyası içeriğine göre, tarafların aşamalardaki tutarlı anlatımlarıyla karşılıklı birbirlerine yönelik suçlamalarda bulunmaları, dinlenen tanıklar …, … ve …’nin anlatımlarının kısmen iddiayla uyumlu olduklarının anlaşılması karşısında, hakaret suçunun karşılıklı işlendiği yönündeki Yerel Mahkemenin inanç ve taktirinde hukuka aykırılık bulunmadığından, katılan sanıkların yerinde görülmeyen temyiz sebeplerinin reddine karar verilmesi gerektiği anlaşılmıştır.
V. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenlerle Yerel Mahkemenin kararına yönelik katılan sanıklar tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden, temyiz sebeplerinin reddiyle hükümlerin, Tebliğnameye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,
Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
09.02.2023 tarihinde karar verildi.