YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/28422
KARAR NO : 2023/240
KARAR TARİHİ : 16.01.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, şantaj

… Asliye Ceza Mahkemesinin, 09.06.2016 tarihli ve 2016/192 Esas, 2016/388 Karar sayılı kararının temyizi üzerine yapılan ön inceleme neticesinde;
7201 sayılı Tebligat Kanunu’nun 10. maddesi uyarınca tebligatın, öncelikle muhatabın beyan ettiği en son adrese Merkezî Nüfus İdare Sistemi (MERNİS) şerhi olmadan yapılması, bu adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilerek, Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesine göre MERNİS şerhi bulunan tebligatın bu adrese yapılmasında zorunluluk bulunduğu, buna karşın, süre tutum dilekçesi veren ve gerekçeli kararın tebliğini isteyen sanık …’a gerekçeli karara ilişkin MERNİS adresine doğrudan Tebligat Kanunu’nun 21/2. maddesi gereğince yapılan tebligatın usûlsüz olduğu anlaşılmakla, kararın usûlüne uygun şekilde sanığa tebliği ile tebliğ – tebellüğ evrakının ve temyiz dilekçesi verilmesi durumunda temyiz dilekçesinin dava dosyasına eklenmesinden sonra dava dosyasının, geri gönderilmek kaydıyla, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
Oy birliğiyle, 16.01.2023 tarihinde karar verildi.