YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2020/27598
KARAR NO : 2023/10802
KARAR TARİHİ : 20.02.2023

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Hakaret, tehdit

… Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.04.2016 tarihli ve 2014/510 Esas, 2016/231 Karar sayılı ek kararının; karar tarihi itibarıyla 6723 sayılı Kanun’un 33 üncü maddesiyle değişik 5320 sayılı Kanun’un 8 inci maddesi gereği yürürlükte bulunan 1412 sayılı Ceza Muhakemeleri Usulü Kanunu’nun (1412 sayılı Kanun) 305 inci maddesi gereği temyiz edilebilir olduğu, karar tarihinde yürürlükte bulunan 5271 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun (5271 sayılı Kanun) 260 ıncı maddesinin birinci fıkrası gereği temyiz edenin hükmü temyize hak ve yetkisinin bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 310 uncu maddesi gereği temyiz isteminin süresinde olduğu, aynı Kanun’un 317 nci maddesi gereği temyiz isteğinin reddini gerektirir bir durumun bulunmadığı yapılan ön inceleme neticesinde tespit edilmekle, gereği düşünüldü:
I. HUKUKÎ SÜREÇ
A. … Asliye Ceza Mahkemesinin, 29.03.2016 tarihli ve 2014/510 Esas, 2016/231 Karar sayılı kararı ile sanık hakkında
1. Katılan …’a karşı hakaret suçundan, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun (5237 sayılı Kanun) 125 inci maddesinin ikinci fıkrası delaletiyle birinci fıkrası, 43, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca 1.860,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
2. Katılan …’a karşı tehdit suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının üçüncü cümlesi, 43, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca 600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
3. Katılan …’a karşı hakaret suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 125 inci maddesinin ikinci fıkrası delaletiyle birinci fıkrası, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca 1.500,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına,
4. Katılan …’a karşı tehdit suçundan, 5237 sayılı Kanun’un 106 ncı maddesinin birinci fıkrasının üçüncü cümlesi, 43, 62 ve 52 nci maddeleri uyarınca 600,00 TL adli para cezası ile cezalandırılmasına, karar verilmiştir.
B. … Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.04.2016 tarihli ve 2014/510 Esas, 2016/231 Karar sayılı ek kararı ile sanık müdafinin temyiz başvurusu hakkında, 6217 sayılı Kanunla değişik 5320 sayılı Ceza Muhakemesi Kanunu’nun Yürürlük ve Uygulama Şekli Hakkındaki Kanun’un geçici 2 nci maddesi uyarınca kesin olarak karar verildiği gerekçesiyle “temyiz talebinin reddine” karar verilmiştir.
II. TEMYİZ SEBEPLERİ
Sanık müdafinin temyiz istemi; kararın kesin mahiyette verilmiş olması ve temyiz isteminin reddi kararının sanığın temyiz hakkını ve hak özgürlüğünü kısıtlar nitelikte olduğu, sanığın hakaret ve tehdit kastının olmadığı, aynı hüküm içinde verilmiş olan para cezaları içtima edildiğinde yasal sınır aşıldığından temyiz yasa yolunun açık olması ve inceleme sonuna kadar infazın durdurulmasına karar verilmesi gerektiği, vesaire ilişkindir.
III. GEREKÇE
Sanık hakkında hükmolunan netice cezaların türü ve miktarı gözetildiğinde 14.04.2011 tarihinde yürürlüğe giren 31.03.2011 tarihli ve 6217 sayılı Kanun’un 26 ncı maddesi ile 5320 sayılı Kanun’a eklenen geçici 2 nci maddesi uyarınca hükmün kesin nitelikte bulunduğu, 1412 sayılı Kanun’un 305 inci maddesinin birinci fıkrası gereği asıl kararın resen temyize de tabi olmadığı, aynı Kanun’un 315 inci maddesinin birinci fıkrasında yer verilen; “Temyiz isteği kanuni sürenin geçmesinden sonra yapılmış veya temyiz edilemeyecek bir hüküm temyiz edilmişse veya temyiz edenin buna hakkı yoksa, hükmü temyiz olunan mahkeme bir karar ile temyiz dilekçesini reddeder.” şeklindeki düzenleme birlikte değerlendirildiğinde, ek kararda herhangi bir hukuka aykırılık bulunmadığı anlaşıldığından, sanık müdafinin temyiz istemi yerinde görülmemiştir.
IV. KARAR
Gerekçe bölümünde açıklanan nedenle … Asliye Ceza Mahkemesinin, 19.04.2016 tarihli ve 2014/510 Esas, 2016/231 Karar sayılı ek kararında sanık müdafii tarafından öne sürülen temyiz sebepleri ve dikkate alınan sair hususlar yönünden herhangi bir hukuka aykırılık görülmediğinden ek kararın, Tebliğname’ye uygun olarak, oy birliğiyle ONANMASINA,

Dava dosyasının, Mahkemesine gönderilmek üzere Yargıtay Cumhuriyet Başsavcılığına TEVDİİNE,
20.02.2023 tarihinde karar verildi.