Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2019/83 E. 2019/5440 K. 28.03.2019 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2019/83
KARAR NO : 2019/5440
KARAR TARİHİ : 28.03.2019

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : Mahkumiyet

Bozma kararı üzerine, Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
1-Katılan…Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü vekiline, gerekçeli kararın 03.09.2018 tarihinde usulüne uygun olarak tebliğ edildiği ancak hükmün adı geçen kurum vekili tarafından 11.09.2018 tarihinde süresinden sonra temyiz edildiği,
Anlaşıldığından, 5320 sayılı Kanunun 8/1 ve 1412 sayılı CMUK’nın 317. maddeleri uyarınca katılan Muğla Aile ve Sosyal Politikalar İl Müdürlüğü vekilinin TEMYİZ İSTEĞİNİN REDDİNE,
2-Sanık müdafiinin temyizine gelince,
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede,
7201 sayılı Tebligat Kanununun 10/2. madde ve fıkrasının, “bilinen en son adresin tebligata elverişli olmadığının anlaşılması veya tebligat yapılamaması hâlinde, muhatabın adres kayıt sisteminde bulunan yerleşim yeri adresi, bilinen en son adresi olarak kabul edilir ve tebligat buraya yapılır.” hükmü ile gerçek kişilere yapılacak tebligat ile ilgili olarak iki aşamalı bir yöntem benimsenmiş olması karşısında, temyize konu dosyada, uzlaşma bürosu tarafından, uzlaşma tebliğ formaları sanık ve katılanın bildirdiği son adreslere gönderilip adreslerin yetersiz olması nedeniyle iade edilmesi üzerine, sanık ve katılanın MERNİS adreslerine tebligat yapılmadan eksik kovuşturma sonucu uzlaşmanın sağlanamadığı gerekçesiyle sanık hakkında mahkumiyet hükmü kurulması,
Kanuna aykırı ve sanık … müdafiinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKMÜN BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 28.03.2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.