Yargıtay Kararı 4. Ceza Dairesi 2018/6349 E. 2018/22216 K. 20.12.2018 T.

YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2018/6349
KARAR NO : 2018/22216
KARAR TARİHİ : 20.12.2018

MAHKEMESİ :Asliye Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, yaralama, mala zarar verme
HÜKÜMLER : Mahkumiyet, beraat

Bozma üzerine; Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre, sanığın, silahla katılanı hafif derecede kırığa neden olacak şekilde yaralama eylemi için asli zamanaşımı süresinin 5560 sayılı Kanunla değişiklik öncesi TCK’nın 86/1, 3e, 5560 sayılı Kanun ile değişiklik sonrası 87/3. maddelerinde öngörülen ceza miktarları gözetilerek TCK’nın 66/1-d maddesi uyarınca 15 yıl olduğu belirlenerek yapılan incelemede;
A-Sanığa yükletilen, silahla yaralama eylemiyle ulaşılan çözümü haklı kılıcı zorunlu öğelerinin ve bu eylemin sanık tarafından işlendiğinin Kanuna uygun olarak yürütülen duruşma sonucu saptandığı, bütün kanıtlarla aşamalarda ileri sürülen iddia ve savunmaların temyiz denetimini sağlayacak biçimde ve eksiksiz sergilendiği, özleri değiştirilmeksizin tartışıldığı, vicdani kanının kesin, tutarlı ve çelişmeyen verilere dayandırıldığı,
Eylemin doğru olarak nitelendirildiği ve Kanunda öngörülen suç tipine uyduğu,
Cezanın yasal bağlamda uygulandığı,
Anlaşıldığından, katılan … vekili ve sanık …’in ileri sürdüğü nedenler yerinde görülmemiş olmakla, tebliğnameye uygun olarak, TEMYİZ DAVASININ ESASTAN REDDİYLE HÜKMÜN ONANMASINA,
B-Sanık hakkında tehdit suçundan kurulan beraat ve mala zarar verme suçundan kurulan mahkumiyet hükümlerine yönelik temyize gelince;
Sanığa yüklenen 5237 sayılı Kanunun 106/2-a madde ve fıkrasında düzenlenen silahla tehdit, 151/1. maddesinde düzenlenen mala zarar verme suçlarında öngörülen cezaların türü ve üst sınırına göre aynı Kanunun 66/1-e ve 66/2 maddelerinde belirtilen 12 yıllık olağanüstü zamanaşımı süresinin suç tarihi olan 29.07.2006 tarihi ile inceleme tarihi arasında geçmiş bulunması,

./..
-2-

Bozmayı gerektirmiş, katılan … vekili ve sanık …’in temyiz itirazları bu bakımdan yerinde görülmüş olduğundan hükümlerin açıklanan nedenle BOZULMASINA, bozma nedeni yeniden yargılama yapılmasını gerektirmediğinden kamu davalarının 5320 sayılı Yasa’nın 8. maddesi uyarınca halen yürürlükte bulunan, CMUK’nın 322. maddesinin verdiği yetkiye dayanılarak, 5271 sayılı CMK’nın 223/8.maddesi gereğince zamanaşımı nedeniyle DÜŞMESİNE, 20.12.2018 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.