YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/4650
KARAR NO : 2019/8492
KARAR TARİHİ : 09.05.2019
MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇ : Tehdit
HÜKÜM : B eraat
Yerel Mahkemece verilen hüküm temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar, belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1-Sanığın soruşturmada bir sinirle katılana, “Çocuğu alıp organ mafyasına satacağım” dediğini savunması, kovuşturmada ise savunmasının alınmaması ve katılanın da aşamalardaki tutarlı anlatımlarında, sanığın kendisini tehdit ettiğini belirtmesi karşısında, sanığın savunması alınarak, bu bağlamda kanıtların tartışılıp değerlendirilmesi gerekirken eksik inceleme ve yetersiz gerekçeyle beraat kararı verilmesi,
2-Sanığın savunması alındıktan sonra suçun subut bulmadığının saptanması durumunda beraat, suçun oluştuğunun kabulü halinde ise;
02/12/2016 tarihli Resmi Gazete’de yayımlanarak aynı tarihte yürürlüğe giren 6763 sayılı Kanunun 34. maddesiyle değişik 5271 sayılı CMK’nın 253. maddesi ve maddeye eklenen fıkraya göre uzlaşma hükümleri yeniden düzenlenmiş ve sanığa isnat edilen TCK’nın 106/1. maddesi kapsamındaki tehdit suçunun uzlaştırma kapsamında bulunduğu anlaşılmış olmakla, 5237 sayılı Türk Ceza Kanunu’nun 2 ve 7. maddeleri de gözetilerek, uzlaştırma işlemi uygulanarak sonucuna göre sanığın hukuki durumunun bu kapsamda tekrar değerlendirilip belirlenmesinde zorunluluk bulunması,
Bozmayı gerektirmiş, o yer Cumhuriyet savcısı’nın temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, bir nolu bozma dışında diğer yönleri incelenmeksizin HÜKMÜN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine, 09/05/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.