YARGITAY KARARI
DAİRE : 4. Ceza Dairesi
ESAS NO : 2015/14182
KARAR NO : 2019/13498
KARAR TARİHİ : 12.09.2019
MAHKEMESİ :Sulh Ceza Mahkemesi
SUÇLAR : Tehdit, kişilerin huzur ve sükununu bozma
HÜKÜMLER : Beraat
Yerel Mahkemece verilen hükümler temyiz edilmekle, başvurunun süresi ve kararın niteliği ile suç tarihine göre dosya görüşüldü:
Temyiz isteğinin reddi nedenleri bulunmadığından işin esasına geçildi.
Vicdani kanının oluştuğu duruşma sürecini yansıtan tutanaklar belgeler ve gerekçe içeriğine göre yapılan incelemede başkaca nedenler yerinde görülmemiştir.
Ancak;
1- Kişilerin huzur ve sükununu bozma suçu yönünden,
Yargıtay Ceza Genel Kurulu’nun 25.03.2014 tarih ve 2013/12-74-2014/140 Esas- Karar sayılı ilamı ile istikrarlı diğer kararlarında da vurgulandığı üzere; ceza yargılanmasında sanığın sorgusu yapılmadan hüküm kurulabileceğine ilişkin kuralın, fiilin suç oluşturmaması veya yeni bir yasal düzenleme ile suç olmaktan çıkarılması gibi herhangi bir araştırmayı gerektirmeyen bir durumun varlığı halinde, başka bir deyişle derhal beraat kararı verilmesi ile sınırlı olarak uygulanabileceği, delillerin takdir ve tayini gereken durumlarda ise sanığın savunması alınmadan hüküm kurulamayacağı gözetilmeden, 5271 sayılı CMK’nın 193. maddesine yanlış anlam verilerek sanığın sorgusu yapılmadan yazılı şekilde hüküm kurulması,
2-Her iki suç yönünden kabule göre de;
Suç işlendikten sonra sanık hakkındaki kamu davasının 353 sayılı Askeri Mahkemeler Kuruluşu ve Yargılama Usulü Kanunu’un 20. maddesi uyarınca durma kararı verilerek askerlik sonuna kadar geri bırakılması gerekirken yargılamaya devam edilmek suretiyle hüküm kurularak sanığın savunma hakkının kısıtlanması,
Bozmayı gerektirmiş, katılan … vekilinin temyiz itirazları bu nedenle yerinde görülmüş olduğundan, HÜKÜMLERİN 5320 sayılı Kanunun 8/1. maddesi gereğince uygulanması gereken 1412 sayılı CMUK’nın 321. maddesi uyarınca BOZULMASINA, yargılamanın bozma öncesi aşamadan başlayarak sürdürülüp sonuçlandırılmak üzere dosyanın esas/hüküm mahkemesine gönderilmesine 12/09/2019 tarihinde oybirliğiyle karar verildi.